Josina

 Martinus van Dooren en Josina van Asseldonk, ca. 1950

Woonplaats: Veghel

Geboren: in 1884
	Vader: Hendrik, zoon van Johannes Hendriks van Asseldonk
	Moeder: Wilhelmina, dochter van Johannes van der Steen

Overleden: in 1971

Gegevens:

1.
Josina werd op 28 april 1884 in Erp gedoopt.
(Bron: NAA Erp, burgerlijke stand)

2.
Op 6 mei 1913 trouwde Josina in Erp met Martinus van Dooren, landbouwer. De bruidegom was op 10 september 1880 in Veghel geboren.
(Bron: NAA Erp, burgerlijke stand)

3.
Josina werd op 8 juli 1913 ingeschreven in het Veghelse bevolkingsregister. Het echtpaar woonde in Veghel aan het Dorshout, waar de volgende kinderen geboren werden:
- Antonius, op 14 december 1914
- Willem, op 28 mei 1915
- Hendrik, op 6 november 1916
- Maria, op 17 november 1918
- Johannes, op 1 december 1919
- Wilhelmina, op 2 juli 1921
(Bron: NAA Veghel, bevolkingsregister)

4.
Josina overleed te Veghel op 28 december 1971.
(Bron: schriftelijke mededeling van Walter van Asseldonk uit Canada d.d. 11 november 2003)

5.
Deel uit: Familiekroniek Van Dooren en Van Asseldonk, door kruisheer Antoon van Dooren (1990), niet gepubliceerd.

1866: Op 16 juni werd in de nieuwe schone Veghelse kerk het Huwelijk gesloten en ingezegend. En in de registers van de gemeente werden ingeschreven: Antonius van Dooren, 28 jaar oud (geboren 25-03-1838), van beroep dienstknecht, wonende te Veghel, zoon van wijlen Hendricus van Dooren en Johanna Verhoeven, met Maria Vissers, 26 jaar oud, (geboren te Veghel 03-05-1840), landbouwster, wonende te Veghel, dochter van Antonius Vissers en Anna Maria van Hooft.

1880: 10 september eindelijk, God zij gedankt, het zoontje, het jongste dat in leven zou blijven, het enige dat de naam Van Dooren zou voortzetten later, Martinus!

1888: Voorlopig moest hij echter naar de school bij de Broeders. Nu, dat moesten ze zeggen, hij leerde goed, zeer goed zelfs. Toen hij tien jaar oud was, zat hij in de hoogste klas: hij kende zoveel als de Broeders. Toen hij in de 7e klas zat, deed hij zijn 1e H. Communie (niet eerder in die tijd). Bij zijn 4e (Plechtige) H. Communie kende hij zijn hele Catechismus zonder één fout, antwoordde alles gemakkelijk op de prijsvragen (Tegen de zuster: "Is dat nou alles?") en haalde de 1e prijs. Zestig jaar later kende hij nog alles. Ook in het van buiten leren van de ge­schiedenisjaartallen was hij zeer sterk. Het zat er wel vast in. Want ook dit kon hij op hoge leeftijd nog opdreunen: "100 jaar voor Christus? enz." De Broeders wilden hem dan ook wel als broeder hebben. Hij heeft het zelf wel een tijdje getijd gehad. Maar liever zou hij naar het seminarie gegaan zijn, zoals zijn kameraden onder de vacantie: Jan van de Ven (even oud), Jan Vissers (een jaar jonger), beiden later Pastoor ge­worden en Driek van de Tillaart (een jaar ouder), later Witte Pater Missionaris geworden. Maar: Vader vond dat het teveel kost­te:"zocht zeker niet te werken". Want in die tijd waren er de kosten van Driek (een broer van Martinbus) met zijn been, in Den Bosch. En Antje was intussen kwekeling geworden bij de Zusters, wat ook wat kostte natuurlijk.

1895: Al een paar jaar ging Tinus in de zomer al met de koeien uit. In de winter dan nog naar school. Jan werd knecht bij brouwer Harrie Swits. Daar leerde hij ook kennen: Mieke van Hedel.

1897: Ten Noorden van het huis stond de "schop" of schuur, op stijlen gebouwd, met achter en opzij laag strooien dak, voor een grote dubbele schuurdeur, rieten wanden met kalk bepleisterd; binnen links de "last", rechts nog een schelferke. aan de oostelijke kant, langs waar het binnenveld bereikt werd, had Driek twee bijenhallen. Hij was een echte liefhebber. Hij hield wel 50 tot 60 volken: in de zomer naar de hei gebracht, in de herfst de honing verkocht, de beste volken dan gehouden gedurende de winter, een 20, de andere geslacht, met solfer. Het bracht alles samen heel wat werk en zorg in de zomer. In de winter maakte hij korven, had er tot over de 100, wilde er wel een kostwinning van maken. Hij was er wel bekwaam voor, bijdehand en goed geleerd ook, kende b.v. ook frans. Voornamer was, dat hij zo diep godsdienstig was, met God alleen tevreden en blijkbaar niet van plan om ooit te trouwen; hij bleef geheel weg van alle vrouwvolk. Hij was onderprefect van de H. Familie. Vanwege de ongesteldheid van Driek en omdat het hem er niet beviel, was Jan na een half jaar al weer van de brouwer naar huis gekomen. Met zijn jonge broer Tinus ging hij nu elk jaar met de turfschop gewapend te voet naar Zondveld, waar Vader een bunder oude hei gekocht had. Ze staken dan droge heiturf en voeren twee karren naar huis. Zo werkten deze twee al van jongst samen. Op de stal stond voor bij de deur een trog. Daar werd het brooddeeg met de voeten gekneed. Vader leerde Tinus dat hij eerst zijn voeten moest wassen. Naast de trog een grote "post" voor de verdere bewerking. Achter het huis werd een "bakhuis" gebouwd, met oven. Het voorste deel heeft Tinus wel gebruikt als konijnenhok. Hij had er ooit 20 tot 25. Ook witte pauwstaarten heeft hij veel gehad en gefokt. Later is de varkenskooi nog gebouwd. In 1897 werd achter de schop een nieuwe houten hooiberg gezet; vier eikenhouten balken met gaten, waardoor het dak hoger of lager gesteld kan worden. De Noordelijke eindgevel van het huis, van pleisterwerk zoals de schop, werd een eind hoog opgewerkt met leem. Zo werd bij geleidelijk door hard werken toenemende welvaart geleidelijk ook het een na het ander verbeterd wat vroeger op zijn goedkoopst opgebouwd was. Want hard werd er gewerkt, nogmaals. Zo, b.v. al de hele winter koren dorsen met de vlegel! Geen machines daarvoor. Hoe zouden ze trouwens betaald zijn.

1900: Na het overlijden van haar zus Hanneke kwam Sien van Asseldonk thuis. In dat jaar kwam Sien s' zondags uit de kerk met een zware bezetting. Ze werd bijna bediend, maar Goddank is ze er weer boven op gekomen.

1903: Tinus van Dooren, voort in de twintig, begon zachtjesaan met de handel van Jan mee te doen. Jan organiseerde bedrijvig. Tinus ontving 's-nachts de kalveren.

1907: Advertentie: Commissionair gevraagd voor W.Schoenmakers, grossier in Rotterdam. Jan schoof Tinus naar voren en beval hem aan in Rotterdam. Door telegram naar Dordrecht geroepen, Tinus daar als broer van Jan herkend. Opdracht: vijf kalveren te sturen, 800 gulden meegegeven. Daarmee begon Tinus' belangrijkste handelsrelatie en loopbaan tevens. Van zijn eerste weekgeld van 15 gulden droeg hij er 10 af aan zijn Vader. Deze had er zin in en huurde een knecht. Hij schaamde zich ook niet meer om 's-Zondags naar de kerk te gaan, omdat zijn zoon een fiets gekocht had.

1907: Sien van Asseldonk met boterkorf naar botermarkt in Veghel. Daar trof haar Tinus van Dooren. Zij had er eerst schrik van. Maar de nadere kennismaking viel mee, gelukkig. Zij verstonden elkaar en maakten hun besluit. Tinus fietste met een gerust hart naar Erp.

1908: Tinus was een 28 jaar toen hij volop met handelen is begonnen. Vroeger had hij altijd volop op de boerderij gewerkt. Maar nu trok Tinuske van Dooren elke dag met de fiets de boer op - elke dag, zomer en winter, door weer en wind - op den duur in al de dorpen in de omgeving bekend (als Van Deurke)- om kalveren te kunnen sturen naar Willem Schoenmakers, verdiende ook bij door dikbillen mee te kopen voor Jan, om te werken aan zijn toekomst, later de toekomst van zijn gezin. Want hij begon spoedig ook meer dan voor kalveren alleen naar Erp te fietsen, naar het huis van Driek van Asseldonk op de Dijk.

1910: Tinus wad een kundig kalverkoopman. Hij wist wat hij kocht. Dit jaar behaalde hij met een pracht van een kalf de 1e prijs op de grote tentoonstelling te Rotterdam, een groot succes. De foto is steeds in huis te pronk blijven hangen. Ook Jan is bij het kalf bijgeplaatst willen worden. Thuis kreeg Hanneke nog het oog op Toon van der Heijden die er knecht geweest is. Tinus fietste maar naar Erp.

1913: In het Dorshout werd over het spoor een nieuwe boerderij gezet. Hanneke en Toon trouwden op 22 april en gingen er wonen. Tinus zou in het stamhuis blijven. In maart werd een knecht gehuurd om de grond te bewerken. (Janus). Dat was weer ongeveer als in 1865, met een kleine beemd op het Havelt, ongeveer 3 bunder. Later zou er geleidelijk grond bijgekocht worden. In het begin ook maar 3 koeien. De wei achter het huis werd vergroot en een heg geplant. De bleekkuil daar (1915) gedempt. De Noordelijke lemen-rieten eindgevel van het huis nu opnieuw in steen opgetrokken. De andere eindgevel, zonder fundamenten, was al van steen, bezet met kalk, na druiven met pereboom er tegen, met een groot raam, van de huiskamer, rechts een luik met glasraamke er boven van de opkamer, boven een zolderluikske. De hele muur hing voort wat voorover. Het dak steunde dan eigenlijk ook niet vooral op de muren maar buiten het voorhuis vooral op eikenhouten stijlen, waarop gordings en daarop weer talrijke opleggers het hoofdzakelijk strooien dak droegen. Alleen beneden waren enige rijen pannen. Het dak moest dan ook soms opnieuw "gedekt" worden.

Langs de beschreven eindgevel de hoek om: achter het huis en door de open ruimte voor de varkenskooi: links beneden aan het huis een kelderraamke, dan het raamke van de geut, beide met tralies, de deur van de voorstal, het "huiske" tegen het huis, de staldeuren. Hier en daar aan het achterhuis een tuimelraam. Het dak begon wel wat door te zakken. Overigens nog een goed oud boerenhuis. Dit jaar nu weer netjes geverfd. In de "herd" nieuwe plavuizen, in de kamers houten vloeren gelegd. De inwendige inrichting was zoals gebruikelijk. Door de voordeur in de "herd", met wit zand bestrooid. Het raam, schuifraam, met kleine ruitjes, valgordijn. Er naast een laag kastje, daarboven een grote tekendoek (van Antje) in lijst, bedstede met gordijnen, smalle keukenkast, schouw (met groot fornuis, nu gekocht, daarboven ijzeren platen, daarboven spek, ham en worst), gat voor vuur onder sopketel op de stal, houthoek, deur naar de stal. Later hier smalle dichte houthoek met schuifdeur en grote kleerkast met twee deuren gemaakt: deur naar stal toen op de geut. Achter: muur, keukendeur (later de glazen deur). Daarnaast nu de schone grote "kamenet" van Sien uit Erp. Rechts: Muur, deur van de achterste kamer, oude hangklok tussen 4 stoelen, deur voorste kamer. Schilderijen van de 4 jaargetijden. Petroleumlamp boven tafel achter het schot naast de voordeur, later in het midden van de herd. In de voorste kamer, zelden gebruikt (zo bij visite), later brandkast en telefoon geplaatst, zoals nu, vóór het raam, achter: Erpse kast, zoals het "kamenet" maar kleiner, geplaatst links achter bedstede, brede diepe kastruimte dan een bedstede, alle drie met deuren. De laatste aan de andere kant, in de achterste kamer ook open, met gordijnen. Er tegenover daar een vulkachel, nog een kast, een raam. (Verder natuurlijk in beide kamers petroleumlampen boven tafel en stoelen). Achter in de hoek trapke van vier treden naar opkamer boven de kelder. Achterste kamer later van houten labrizering voorzien. Behangsel. In de winter werd daar gehuisd. In de zomer wonen evenals koken altijd in de herd. De geut alleen voor opwas. Voor het raam daar aanrecht geplaatst. Rekken. Steile trap met touw om naar de zolder te klimmen, met valluik daar. Op zolder donker, rommelig, kamerkachel-schoorsteenleiding over de vloer opend, bed voor een knecht. Halverwege de trap over te stappen, door deur, op tweede opkamerhelft, ook met bed onder het hellende dak. Aan de voet van de trap de achteroverhangende kelderdeur, met vier treden leidend naar kelderplavuizen, helemaal niet waterdicht: bij wassende Aa en grondwater dikwijls onder water: Achter daarvoor verhoging voor spekkuip. Voorhuis zo toch heel netjes en proper. Stal kon dat minder zijn: nog ouderwetse potstal. Voor nog sopketel met pomp, dan insprong van bedstede, ladderke naar "balken" met hooi, vroeger met reden zo genoemd. Voor de koeien ijzeren ketels in de grond. Stalrepen. Plaats voor paard links, later achter. Gangskes langs de koeien naar achter: daar boven de mest "hennenhoort". Nog kalverhokken, later ook varkenshok. Deur naar de "schuur". Daar "voorherd", waar aanvankelijk nog met de vlegel gedorst werd. Rechts een grote, hoge ardappelkelder. Boven: de "last". Achter de aardappelkelder nog kippenhok: vandaar konden ze over het erf rondscharrelen. Achter het huis de put, de varkenskooi, bakhuis, schop. Verder daar niets dan zand. Vóór het huis de "misse", 's-zaterdags schoon gerijfd. De hof vol pereboompjes. Een grote pereboom in de heg, één noteboom, een grote "post" om op te zitten. Doorgang, in plaats van tegenwoordig paadje, langs schop van Jan van Zutven, over zijn erf.

Voorbereiding op bruiloft: Zo was in Veghel alles gereed om de Bruid te ontvangen. In Erp was intussen ook alles gereed gemaakt voor de bruiloft. Pasen viel in 1913 zeer vroeg: 23 maart. Zo werd voor het Huwelijk de datum bepaald op 6 mei, dinsdags voor Pinksteren. Een paar dagen van te voren, de 2de mei, hadden zij op het Erpse raadhuis reeds de nodige formaliteiten vervuld. Op de 6de mei dan begaven, zoals toen gebruikelijk was, Bruid en bruidegom zich alleen vooraf te voet naar de kerk, biechtte en ontvingen voor Pastoor Theodorus van Amelsfoord en de getuigen daar MARTINUS VAN DOOREN en JOSINA VAN ASSELDONK het H. Huwelijkssacrament. Daarna werd, om 9 uur, de H. Mis aan God opgedragen en ontvingen Zijn medewerkers nog de bijzondere zegen van de Schepper. Zo zouden zij volgens Gods eeuwige plannen onze Vader en Moeder worden. Na de H. Mis gingen zij, daartoe uitgenodigd, bij de Pastoor op de koffie, dan naar tante Regina bij de Zusters en vandaar naar den Dijk, waar om 12 uur het diner was. Aanwezig daarbij waren van Vaderskant: Grootvader, tante Hanneke en Toonoom, tante Dina en Pietoom. Heerom vierde het in Diest. Na de schone bruilofsviering 's-avonds met het rijtuig naar Veghel. Grootvader uit Erp ging later eens kijken. Wij noemden hem later, als later gekend, de "nieuwe" Grootvader tegenover de "oude" Grootvader thuis. Daarbij - van jongs aan flink aanpakken en doorwerken gewoon - hielp ze nog op de boerderij, zelfs met dorsen met de vlegel. Vooral natuurlijk moest Vader, als hij boerop geweest was en hongerig thuis kwam, het goed hebben. Grootvader, die bijna 50 jaar geleden dit huis gekocht had en zijn leven er doorgebracht had, hij was nu 75, hielp er de knecht nog bij het werk op het bedrijf. Hij sliep in de bedstede in den herd. Vader, nu 33 jaar, zorgde voor de voornaamste kostwinning door alle dagen opnieuw weer en wind te trotseren als altijd en overal verschijnend kalverkoopman, altijd hetzelfde met zijn gele kiel, pet en beenkappen, stokske in de hand, altijd gelijkmatig voortfietsend, wind mee en wind tegen.

1914, 15 februari: Vastenavond zondag, geboorte van het eerste kind, een zoontje, Antoon genoemd naar Grootvader. Dokter Vervoort was tevreden: het was heel hel. Dezelfde dag naar de kerk gebracht door Tante Hanneke en Vrouw Van Dijk uit Erp. Daar gedoopt door kapelaan L. Verhoeckx. Grootvader en tante Hanneke peter en meter. Het kind hield zich rustig, zoals het paste. Een schone zondag. Wat hebben de gelukkige Ouders gedacht, gewenst, gebeden? De zomer van dit jaar bleef in de wereld minder rustig. De wereldoorlog brak uit. Nederland bleef er gelukkig buiten. Het kon 1914-1918 gelukkig neutraal blijven. Het leger werd natuurlijk gemobiliseerd en in de grensprovincies de staat van beleg afgekondigd. Voor de bedreigde levensmiddelenvoorziening werd een stelsel van rantsoenering en distributie ingevoerd. Voor eigen en anderen betere voorziening werd in het Dorshout toch wel eens een kalf geslacht- ondanks de kommiezen rond het huis- of zelfs een koe langs de Aa, met een bootje dan onder de Aa-brug door en langs het raadhuis! Daar werd dan ergens een klomp uitgeklopt! Toen de knecht onder dienst moest, gewerkt met zijn broers
Marinus en Bert als arbeiders.

1915: In de lente Bert Smits knecht geworden. Dit jaar achter het huis een boomgaard aangelegd. Het is jaren lang  niet veel geworden, door te veel bemesting en door het vee. In april begon Antoon te lopen. Vrijdag 28 mei de gelukkige geboorte van het tweede zoontje, Wim genoemd naar de pas overleden Grootmoeder. Vader had een zoon die hem zou opvolgen. Hij werd dezelfde dag gedoopt door kapelaan H. Franken. Er kwam nu een meidje, 15 jaar oud, Jaantje van der Linden. Het eerste kind begon nu deze zomer te praten, Wim keek het lopen en praten nog een jaar af.

1916: 17 juni, na de jarenlange voorbereiding, 23 jaar oud, met dispensatie daarom over de leeftijd, eindelijk het ideaal: de priesterwijding van Heeroom in de St. Jan van Den Bosch. In oktober werd de jonge Priester door zijn Overheid naar Freiburg gestuurd om er verder te studeren. 6 november, geboorte van het derde kind, weer een zoontje, Harrie genoemd naar Grootvader, daags erna gedoopt door kapelaan Franken. Vanwege de oorlog de laatste paar jaren in Veghel ook bij de boeren inkwartiering van soldaten. Thuis lagen er drie. Paardevolk. 4 paarden in de schop. Het ging heel goed met hen. Alle dagen hadden ze voor de middag hun oefeningen, na de middag slechts poetsen. Deden 's-zaterdags boodschappen en hielpen wat mee werken. Als Vader 's-zondagsavonds kalver moest ontvangen, 12 uur toch niet vertrouwd vanwege de soldaten: Dorus Ketelaars kwam om 10 uur in de voorste kamer slapen.

1917: Vader voort regelmatig stuurder van Kalveren aan W. Schoenmakers terwijl hij zelf de prijs bepaalde: Willem was akkoord, hun oordeel over de kalveren stemde overeen. De Maise Kamp gekocht (een 70 are). Vroegere beugelbaan tussen huis en schop van Jan van Zutven opgeruimd om 's-zondags lawaai.

1918: Bert Smits (naar het spoor) als knecht opgevolgd door Toon Steenbakkers uit Eerde. Veld “achterste Broek" gekocht (ongeveer 90 are). Janoom van Balkum dit jaar volop in actie. 11 november, met de wapenstistand, door Duitsland aangevraagd, eindigde de oorlog. Ome Jan reisde nu naar België, Frankrijk en Duitsland: Vader kocht en stuurde hem kalveren. Heeroom behaalde in de zomer in Freiburg zijn graad van licentiaat in te Theologie en ging deze in october in Rome afmaken. Zondag 17 november werd een kind, de eerste dochter Marietje, geboren en gedoopt door kapelaan L. Verhoekx. Ook dit tweede Zondagskind zou later weer het eerste volgen naar het klooster! Genoemd naar grootmoeder. De oudere broertjes bleven intussen, zo was de gewoonte toen, tot 3 jaar nog in japon gestoken, met schortje, dan in gebreid en veder in katoenen pakske, met "mort" nog wel tot 5 jaar. Daarbij eerst klompkes met riemkes, dan schoentjes, later klompen. 's-Nachts hansop. Antoon met zijn 4 jaar naar de bewaarschool van de zusters, de volgenden met hun 5 jaar. Met hun 6 jaar gingen allen 's-zondags altijd mee naar de kerk, in de bank (bij de 3e pilaar).

1919: Anton en Wim gaan logeren bij Ome Jan. Wim een dag en nacht. Toen naar huis: hij kon het niet uithouden. Wij hadden schrik van Ome Jan. Antoon er een paar weken geweest, bijgebleven. Er zijn foto's gemaakt door Anna, die bewaard zijn. Tante Jana en Knelisoom getrouwd en in Gemert blijven wonen. Janusoom en tante Dina in Erp op den Dijk bij Grootvader. Thuis dit jaar in den herd een en ander veranderd. Eerste motor (Eysink) aangeschaft en een tijd in de herd gestaan. Maar Moeder kon niet tegen de reuk. 21 juni, Heeroom op het Angelicum in Rome gedoctoreerd in Theologie, zette zijn Bijbelstudie voort (het volgend jaar er al 2 af). Willemoom verloor dit jaar zijn vrouw. 1 december, in het Dorshout weer een zoontje, Jan, geboren en gedoopt door kapelaan Van de Kamp. Hij is genoemd naar Hanneke, vroeg gestorven, op 18 jaar, zuster van Moeder. Deze jongst-overlevende zoon zal later, evenals zijn broer Wim, de naam Van Dooren doen bewaren.

1920: De jaren gaan vooruit. De kinderen beginnen naar de kerk en naar school van de Broeders te gaan, eerst nog naar de oude school naast het Moederhuis van de Zusters. Anton eerst nog met de oudere Toon Koenen naar de school gevoerd. Speelkameraad was vooral Sjaak van Zutven, verder Harrie van de Ven en soms Harrie Verbruggen. Het eerste meidje opgevolgd door Jaan Hanegraaf (foto bij Toonoom). Weiland "voorst Broek" (66 are) en "Kamp" (57 are)(F. van Eerd) gekocht. Ome Jan, om zijn bekwaamheid daarvoor aangezocht, werd Directeur van Verkoopvereniging van de N.C.B. (kalveren en varkens vooral). Vader handelde nu weer voor zichzelf: elke dag boerop om kalveren te sturen aan W. Schoenmakers tot 50 of 60 per week. Ome Jan, eerst ook motorrijder, schafte zich een auto aan, nog met doek in plaats van ruiten, waar hij mee in Veghel aankwam. Wij kregen telefoon. Dit jaar werd het superfosfaatfabriek van Coenen-Schoenmakers van Uden naar Veghel verplaatst, wat later soms lelijk stof op de weilanden gebracht heeft. Daarnaast heeft zich in Veghel het grootbedrijf van de Handelsvereniging van de N.C.B. ontwikkeld. De Veghelse kerk, eerst met gaslampen, is tijdig van electriciteit voorzien, veel later van verwarming en luidsprekerinstallatie. Het H. Hartbeeld is verplaatst. Ook de straten van het dorp zijn, na het gas, electrisch verlicht geworden. Van ons naar de straat, bij de haven, waar ook in plaats van de "Schijndelse dijk", een zandweg, een harde "nieuwe weg" naar aangelegd is vanaf de kanaalspoorbrug, was het eerst voorbij Toon van der Steen nog een wildernis. Daar is toen een "diepe sloot" gegraven en een eerste blok "de nieuwe woningen" gebouwd.

1921: Wim was van zijn 5 tot 6 jaar altijd bij Tante Hanneke. Daar gingen wij met Sinterklaas ook altijd de klomp uithalen, recht na de middag: hij moest dan nog rijden. Thuis reed hij altijd 's-nachts en vonden wij 's-morgens in de voorste kamer onze verrassingen. 's-Avonds zongen wij wel Sinterklaasliedjes en ging Vader buiten al ergens wat zien te krijgen. Wij hebben gelukkig niet te vroeg begrepen. Anton een hele tijd ziek geweest. Bij het overgaan, op 1 april toen, zorgde hij er toch voor weer te zijn. Zaterdag 2 juli: de jongste dochter, Mien, geboren en gedoopt door kapelaan H. Franken. Ze werd zo, op verzoek van Willemoom, genoemd naar zijn overleden vrouw. Het was een zaterdag. Heeroom behaalde zijn licentiaat op het Bijbelinstiyuut te Rome. Sinds vorig jaar Procurator (de 1e) van de Orde te Rome, kocht hij er nu een huis, de vroegere procure van de Witheren, bij de Trapeïsche rots. Elke zomer
kwam hij over.

1922: P. van Rijbroek een jaar knecht geweest. Grootvader nam zijn intrek bij Tante Hanneke. Wim ging toen dikwijls samen met Grootvader kuieren, tot in de "knokers" en hij leerde de jongen het blauwbloemige vlas kennen. Wim at eerst met hem uit èèn bord, later deed hij het niet meer. Zijn kleinkinderen kregen verder dikwijls babbels van hem. Hij had zijn vaste "grote stoel" bij de kachel. Vanaf 7 jaar leerden wij fietsen, eerst met een fiets met zak in plaats van zadel, en zonder vrijwiel, zodat de trappers gegooid konden worden; later hadden wij een klein fietske. Op dezelfde leeftijd leerden wij jongens schaatsen, spoedig ook "buitenbeens", zoals Vader
ook kenden. De Aa overstroomde nog jaarlijks de "beemden". Wij schaatsten vooral op de beemd van Bert van de Ven, ook verder tot tegenover de kerk, soms aan de andere kant van de Aa, zelden op het Aa-broek. Natuurlijk werd er ook wel eens door het ijs gezakt bij schaatsen of slibberen. Has van Zutven probeerde anders altijd eerst het ijs van de beemd. In de zomer hadden we ook onze spelen op hun tijd: "keisen", "pindollen", "repen" vliegeroplaten, slootje springen, "Kyrie", "stoppele bergen", "koten", "klessen". Werken werd niet veel van ons gevraagd. Aardappelen rapen. Huiswerk kregen wij niet mee van de school. Alleen Cathechismus leren, gegeven door de kapelaans. Wij leerden allen goed. 's-Morgens voor de school altijd naar de H. Mis. Nu en dan schoolbiecht en Communiemis. Eerste H. Communie immers vroegtijdig. Na 6 schooljaren (1e) Plechtige Communie, met hernieuwing der Doopbeloften. Volgden nog 2e, 3e en 4e Plechtige Communie. Prijzen voor Catechismuskennen. H. Vormsel toege­diend door Monseigneur Diepen. Deken Franssens onze Pastoor. Oplegging van het Scapulier. Thuis 's-avonds het Rozenhoedje gebeden. Met Kerstmis een stalleke in de kamer. Wij baden dan apart 5 Onze Vaders en Weesgegroeten en hadden het er op de kaarskes uit te blazen.

1923: Vader wilde naast zijn handel zijn boerderij op peil hebben. Op de eerste plaats moest het vee daarom puik zijn en van goede afstamming. Daarom altijd Stamboekvee gehouden en zelf gefokt. Sinds 1920 melkcontrole, hier toen opgericht. Vader was voorzitter van de Controlevereniging, voorzitter van de Bond van Fok- en Controlevereiniging en stierhouderijen "Veghel en omstreken", en van de Stierhouderij van Veghel. Ook stieren gefokt op eigen boerderij. Ook Stamboekpaarden gehouden en gefokt. Voor de eigen verkoop kalveren vet gemest altijd ook, met enkele melk, voor blank vlees. Waar mogelijk ook dikbillen daarvoor gekocht. Dit alles, samen met de verkoop, in Rotterdam of Amsterdam, bracht daarbij nog heel wat op. In Rotterdam of Amsterdam op de tentoonstellin­gen stonden de kalveren die uit Veghel kwamen altijd voorop. Op de fokveedag, jaarlijks in Veghel georganiseerd, met eigen vee zeer talrijke prijzen en medailles behaald. Het jong vee liep gewoonlijk in de "knokers", die wij altijd in gebruik hadden. Het werd ook langer hoe meer gebruik het vee dag en nacht buiten te laten. Kunstmest voort genoeg. De potstallen raakten verouderd. De Hollandse groepstallen kwamen ook hier in gebruik ("grup"= goot achter het vee, met afvoer naar gierput). Sommige boeren maakten hun stal half hard: achter nog mest. Anderen verhardden de hele stal met beton, met buiten een aparte mestvaalt, veel logischer en properder. Vader besloot. In de zomer werd nu alle mest uit de stal verwijderd, de stoffige "balken" ook afgebroken. Alles nu met zand gevuld, vóór een grote nieuwe balk gelegd, achter de eiken balk en stijlen afgekapt, de plankenzolde­ring gelegd. Vòòr de sopketel nog weggebroken, "putje" en gootsteen gemetseld, pomp weer geplaatst. Brede voorstal met stenen, heel de rest met beton en cement aangelegd. Staanplaats van de koeien met "biels" van het spoor, stalrepen. Achter op de stal kalverkooien getimmerd. Kippen achter de aardappelkelder op de schuur. Paard achter rechts op de stal met insprong op de schuur. Achter het huis een grote gierput aangelegd, later boven nog met beton gelijk gemaakt. Mestvaalt aangelegd. Het was alles samen een grote verbetering en de stal sindsdien, elk jaar schoon gewit, heel de zomer zo proper als het voorhuis. De biels werden later nog door beton vervangen. Men zou op de stal kunnen eten, zoals bij sommige boeren ook gebeurde. Knecht Janus Peters. Achter Het huis een eekhornkooi. Dit jaar 25 jarig-Koninginnefeest. Wij in oranjepakskes. Anders 's-Zondags vroeger ook al matrozenpakskes gedragen met baret op. Ook ronde witte boord om met rode strik. Kostuums door de opgroeiende jongens de een na de ander gedragen. Overjassen. In de zomer door de week "bloesen". Pet. Naar de school met klompen. Met Veghelmert kregen we 5 cent.

1924: Moeder, na het geleerd te hebben, 39 en 40 jaar oud nog gefietst, maar vanwege grote drukte en schrik opgegeven, na in Boerdonk in de sloot gereden en daarna geplaagd te zijn. Tante Marie fietste nog als een haas en tante Jaan heeft het volgehouden. Grootvader in Erp zelf heeft nog gefietst tot over zijn 80 jaar, tot hij voort te veel beefde met de hand. Hij droeg zijn fiets altijd met zorg naar binnen. Ook reed hij nog wel met de Erpse veearts Pietje Barten achter op de motor mee naar Boerdonk en zo. Dat was wat anders als met de huifkar in het begin van de eeuw. Nieuwe meid, Jans van de Krei van Nistelrode. Dit jaar het tweede gedeelte van "de Kamp" (ongeveer 28 are) gekocht (van C. van Berkel). De drie oudste jongens verhuisd naar de nieuwe Broedersschool, dichter bij huis. 2 maart, zondag, onder de Hoogmis, na tevoren voorzien te zijn van de laatste Heilige Sacramenten, Grootvader Overleden, 85 jaar oud, was zijn vroegere vrees voor de dood over, toen hij tenslotte werkelijk door de poort van de eeuwigheid ging, om het loon te ontvangen voor zijn eenvoudig trouw Christelijk leven. 7 maart, vrijdag, daags na de begrafenis van grootvader, geboorte van zijn kleinkind, Herman genoemd, met zijn tweede naam Hendricus naar Vaders broer, gedoopt door kapelaan van Heys.

1925: 31 maart, Tinusoom in Boerdonk overleden. Dit jaar weer een flink stuk grond bijgekocht, achter de superfosfaatfabriek, het zogenaamd "oostdubbele", door ons "middelst Broek" genoemd (ongeveer 74 are) (Tinus Verbruggen) 22 november, ons lieve broertje Herman, nu anderhalf jaar oud, als Zondagskind ons allen voorgegaan naar de Hemel. Een "engelenmis" werd aan God opgedragen. Een engelenkind zou boven ons huisgezin blijven zweven. Gelukkig heeft Anna van Ome Jan nog tijdig ons allen samen voor het ouderlijk huis gefotografeerd. Vergroting op een prentje.

1926: Jaan Hanegraaf weer meid. Janus Peters nu in de zomer naar de Broeders in Handel gaan wonen en Jan van Doren onze knecht geworden. Dit jaar het goed gelegen en groot "Blauw Hekken" (120 are) gekocht van Johan Völker. Na Pasen, 25 april, ging nu Antoon, om voor Priester te leren, op school bij de Kruisheren te Uden. Vader ging hem aangeven bij Prior Goumans, de latere stichter en eerste Vicaris Apostolicus van de Missie van Bandoeng, om tot augustus de voorbereidende klas te volgen. Zo ging de jongen elke keer na de vacantie weer van huis, om als intern op het College te leven. Een keer per trimester mochten zijn ouders hem gelukkig komen bezoeken. Zo zou hij na 6 klassen Lagere School thuis, 3 maanden en 5 jaren in Uden studeren.

1927: Wim maakte dit jaar ook zijn 6e klas af. Hij had samen met Antoon al leren melken en zou nu aan het werk hebben gewild op de boerderij. Maar Vader besliste: het zou hem later te pas komen: hij zou eerst nog de Mulo maken bij de Broeders. Dit duurde 3 jaar: het is hem soms wel zwaar gevallen. Marietje en Mien nu ook gingen intussen naar de nieuwe school van de Zusters. Als speelgoed had Mien het nog wel op een pop.

1928: Toen Ome Jan ziek werd, Vader waarnemend directeur van de Verkoopvereni­ging geworden. Dit jaar eindelijk overgegaan tot grondige vernieuwing van het huis. Op raad van Ome Jan voorhuis dwars op achterhuis gebouwd (krukhuis). Architect was Willem Clare. Aannemer Gijs van Uden, de metselaar. Timmerman Toontje Verbruggen. De steen is Vader zelf aan de fabriek gaan kopen. Omdat de muren nog goed schenen en behouden zouden worden, is tenminste bij het achterhuis vooraf de muur met kleine gedeelten stuk voor stuk ondergraven en van stevige fundamenten voorzien, wat een lastig werk was. De stal bleef behouden. In de zomer werd nu eerst het oude dak van stal en schuur afgebroken. Aan de voorkant werd een nieuwe halve steen voor de muur aangebracht, aan de achterkant de lagere muur even hoog opgetrokken, de binnenmuren van de stal rechtgetrokken. Met het ook zelfgekocht hout het "beschoten" pannendak gebouwd, met een luchtkoker van de stal. Nieuwe deuren en ramen werden in de muren gezet, zodat ook uitwendig niets meer aan de potstal herinnerde. Toen werd overgehuisd naat stal en schuur, waarvoor kamers netjes afgemaakt waren. Bedoeling was bij het voorhuis de muren grotendeels te behouden. Maar toen Vader van Rotterdam thuis kwam, zag hij het voorhuis geheel tegen de grond liggen: zo had Gijs besloten. De muren verrezen, materiaal en inrichting nu alles nieuw. In de augustusvakantie werkte de student Antoon ijverig mee aan de zolder- en met planken beschoten dak. Timmerwerk. De schoorstenen werden gebouwd. Italianen legden vloeren in keuken en gang. Pieter van Uden beschilderde alles kunstig. In de kamer werd een haard geplaatst. De meubels weer in het voorhuis gebracht. De ruimte tussen keuken en varkenskooi werd opgebouwd met een bijkeuken, met vuur en schouw. Dakgoten vingen het water op. Een regenput nog achter het huis, met pomp in de bijkeuken. Op zolder 4 slaapkamers, met cementplaten, gebouwd. De paardenstal verplaatst naar achter op de schuur. Daarachter nog een achterhuis aangebouwd voor de kar. De oude schop opgeruimd evenals het "huiske", nu ingebouwd op de stal. De trap was zeer geschikt tussen voor- en achterhuis gekomen, met portaaltje. Zo was tenslotte het huis als geheel nieuw en veel beter ingericht: het is vooral ook voorzien van electrisch licht, in voor- en achterhuis. De leiding daarvoor is vanaf de "nieuwe woningen" apart moeten aangelegd worden. Toen het huis af was, maakte het een zeer goede indruk. Het een en ander "voorde" in het gebruik ook geweldig. Het is gelukkig toch geen half burgerhuis geworden. De grote keuken vervangt in de zomer praktisch de broegere herd als eet- woonkamer. Alleen is jarenlang vanwege het gemak toch nog gestookt op het vuur in de bijkeuken. De voorste kamer anders weinig nuttig, doet toch ook dienst door de telefoon. Voor het huis werd nog naast de hof, waar eerst een sloot was, een eigen paadje aangebracht en de
scheiding met de buurman beter aangegeven.

1929: Dit jaar begon in Amerika zowel als in Europa een zeer ernstige econonische crisis. Vele zaken gingen over de kop. Er ontstond grote werkeloosheid onder de arbeiders. Gedeeltelijk werden zij geholpen door de staat, met "plakken", later door werkverschaffing. Ook vele boeren gingen elk jaar verder achteruit. Vooral de pachtboeren hadden het hard te verduren. Het gezin van tante Marie werd zwaar getroffen. 17 maart, stierf Mina, 29 april, Harrie. Piet had zijn studies in Uden al moeten staken, wegens de ziekte. 14 april is Ome Jan gestorven. Hij was een hard werker geweest, die zich niet heeft ontzien. Hiermede was Vader de enig overlevende zoon van de familie geworden. Vader werd nu Directeur van de Verkoopvereniging benoemd, met vast salaris. Hij handelde nu niet meer voor eigen rekening, maar ging de kalveren, door de boeren geleverd, elke week in Rotterdam (en Amsterdam) verkopen. Veel jaren 5000 per jaar verhandeld. Daarnaast ook wel grootvee. De andere dagen van de week bleef hij de boeren bezoeken en wou nog wel klanten bij. Bijeenkomst in Veghel ook elke donderdag op de Beurs.

1930: Na Jaan van Doren nu geen nieuwe meid meer aangenomen. 18 februari is nu ook Piet van Tante Marie gestorven. Heeroom, tot juni 1928, procurator van zijn Orde geweest in Rome, dan (Goede Vrijdag 25.03.1928 opheffing van Amici Israel) reis naar het Heilig Land!. Begin '29 assistent en spoedig kapelaan in de parochie van de Kruisheren in Tuindorp-Rotterdam. Hij is in april van het zelfde jaar naar de Missie op Java vertrokken. Wim was gelukkig eindelijk klaar te zijn: hij behaalde na schriftelijke en mondelinge examens zijn Diploma van Mulo A. Prificiat! Harrie eindigde nu ook. Hij had het eerste jaar Mulo gemaakt maar zocht het niet erg meer: geen een van de boeren bleef nog leren, hij zag ze wel met de kar door de straat komen. Zo kwamen de twee jongens nu volop en voorgoed aan het werk op de boerderij, met Jan van Doren, de knecht, een goede om het werk van te leren. de derde zoon, die thuis was, bleef nog, evenals de beide dochters, de schoool bezoeken. Tegelijk werden er nu vooral konijnen gehouden, zoals Antoon vroeger witte pauwstaarten gehouden had, later gevolgd door postduiven. Op 30 october stierf tante Dina en bleef Janusoom in Erp met de kleine kinderen zitten. Mijntje van de Donk sprong in en ging het huishouden doen. Grootvader is een tijdje in Boerdonk geweest, later weer terugge­komen naar de Dijk. Marietje bij ons. Antoon, die een goed fototoestel gekregen had, maakt onder de vacantie ijverig foto's, die hij ook zelf ontwikkelde en afdrukte. Zo zijn er sindsdien vele herinneringen vastgelegd gebleven.

1931: Weer uirbreiding van de grong van de boerderij, door de vooruitziende Vader door aankopen van een groot veld aan de N.C.B.-laan, langs de Kievit (ongeveer 142 are) (Dorus Crommert). Ook de twee driehoeken "oude Aa" (12 are) van de gemeente gekocht en daarna door de dammen toegange­lijk gemaakt. Op de stal stond in de zomer een kleine biljart, die Vader had weten te pakken te ktijgen. Vooral Antoon was in deze tijd een liefhebber. Vader ging altijd met hem biljarten, als hij na de vacantie terug moest naa het College. Maar deze zomer maakte hij zijn Poesis af en werd aangeno­men voor het noviciaat van de Kruisheren. 22 augustus trad hij binnen te Neeritter en werd er de 27ste ingekleed. Sindsdien was hij gelukkig in het klooster. Na Kerstmis ging de familie de novice een keer bezoeken.

1932: 28 augustus, het feest van "onze heilige Vader Augustinus", deed Antoon zijn eerste professie in de Orde van het H. Kruis. Hij kwam op vacantie en zette daarna zijn studie voort in Zoeterwoude. Marietje ging nu in september naar de Huishoudschool. Ze was intussen thuis al een flinke hulp voor Moeder. L.S. 7 klassen. In october ging Jan van Doren, vanwege sterven van zijn oom, terug naar zijn familie. Er werd geen nieuwe knecht meer genomen. Wim en Harrie zagen het werk klaar te spelen.

1933: Antoon beheelde deze zomer na een jaar aparte studie zijn Staatsexamen-diploma. Daarna begon hij zijn 2 jaar wijsbegeertestudie in het klooster te Zoeterwoude. Eerste H. Mis (Veghel) P. Silvester. Vader kocht de "Knokers" van Toonoom (ongeveer 167 are). Verder nog een groot veld (ongeveer 142 are weer) achter aan de N.C.B.-laan (Tinus Verbruggen), later als selectieveld verhuurd. Achter het huis werd dit jaar nog het "kippehok" gebouwd (Gijs van Uden) en de wei afgemaakt voor de kippen. Maar tot dit "kippehok" behoort ook een varkenskooi, waar later ook al eens zeugen in gehouden zijn, en een ruimte voor de wasketel, waar ook water gestookt werd voor de "varkens­ketel", wat vroeger in het "bakhuis" gebeurde wat er eens mee afgebrand is en nu opgeruimd werd. Ook de nieuwe B.S.A.-motor is veel in het nieuwe gebouwtje komen te staan. Om te gaan melken is achtereenvolgens de kar gebruikt, soms de kruiwagen, dan de hondekar, later de fiets (transportfiets vooral). In latere jaren werd toch een waakhond gehouden achter het huis. Hij kreeg zijn hok tegen de kippenkooi. De vroegere putmik achter de put is later verdwenen.

1934: Vader belegde zijn geld in grond en in huizen. Dit jaar kocht hij het huis van Tinus Verbruggen met aanliggende grond, en eveneens het huis met grond van Toonoom. Het eerste (ongeveer 88 are) bevatte ook een boomgaard, het tweede zou een goede boerderij worden voor een zoon (224 are). In juli beëindigd de oudste dochter haar Huishoudschool, volleerd en gediplomeerd. Op een nieuwe trapnaaimachine zou zij nauwkeurig werk verrichten. Mien ging nu in september eveneens naar de Huishoudschool. Beide zusjes kwamen ook bij de Jeugdbeweging, K.J.M. en K.J.V. De jongens achtereenvolgens bij kleine en grote H. Familie. Jan bleef nu na zijn 7de klas ook voort thuis van school en met Harrie onder leiding van Wim op de boerderij werken. Vroeger kwamen 's-zondags Sjaak en Harrie van de Ven thuis altijd mee biljarten op het kleine biljart (later is een groot gekocht) of kaartspelen. Vanaf 18 jaar echter begon Wim uit te fietsen met Jan Broek (met Johan van Berkel en Janus Keurlings, later Sjaak ook) (eerst Bert, zoon van Toon Vissers, ook nog: hij is Trappistenbroeder geworden).

1935: Moeder is nu in de zomer eens met Vader meegegaan naar Rotterdam en door de jonge Wim Schoenmakers, van jongs af bij ons thuis bekend, naar Zoeterwoude gebracht. Ze heeft voor die gelegenheid en in het vervolg, in navolging van Tante Hanneke sinds haar Lordesreis, haar Brabantse witte muts en poffer afgezet en een zwarte hoed gedragen. Ze liet haar haren, vroeger kunstig opgemaakt en opgebonden met naalden en kammen, ook korter knippen. Marietje en Mien hebben geen lenge haren of poffer of muts meer gedragen maar "polka" en hoed. De jongens ook, in hun prille jeugd door Vader met een machientje wat wel eens trok rats kaal gekjipt, gingen later naar de kapper en droegen geen hoedje met elastiek bandje meer maar een pet. Later kwam een hoed in gebruik, voor de jongens zoals voor Vader. De 28ste augustus deed Antoon in St. Agatha zijn grote en eeuwige Professie. Daarna begon zijn Theologie-studie in het oude moederhuis van de Orde. Spoedig ontving hij nu, uit de handen van de Magister Generaal, Monsigneur W. van Dinther, de Kruisschering en de verschillende Lagere Wijdingen (St. Andreas, 30 november). Dit jaar werd (van Van Erp) nog een veld (ongeveer 72 are) aangekocht, gelegen langs het vroeger gekochte veld naast "de Kievit" aan de N.C.B.-laan, en ook een grote beemd langs de Aa (ongeveer 105 are). Op de stal werd achteraf nog wat veranderd door de kalverkooi naar de schuur te verplaatsen, voor de paardestal, en voor jong vee nog enkele groepstalplaatsen bij te maken. Op de schuur werd een nieuwe, niet te hoge, aardappelkelder gemetseld. Op 25 juni stierf Ties van Pietoom. Pater Optatus is Priester gewijd. In onze boerderij van Toonoom kwam Tinus van de Wijst. In ons huis van Tinus Verbruggen was Marinus van Denter gekomen. Wij legden er nog een nieuwe boomgaard aan naast het huis. Nadat Wim vroeger afgekeurd was voor de militaire dienst, als onder de bepaalde maat, is Harrie nu in de zomer een 3 maanden 's-middags in Erp gaan vooroefenen. Het was zo aangeraden: hij was juist 1.55 m. en zou nog wel groeien tot 1.60 m. en zou na vooroefening en examen maar 6 weken werkelijke dienst behoeven te doen in plaats van een half jaar. Maar toen het hem toch niet meeviel en bleek dat hij de maat toch niet zou halen, bleef hij voort thuis.

1936: De oude hei van Grootvader in Zondveld was later, als van geen waarde, niet vererfd. Vader heeft ze later, door overeenkomst met de familie, voor zich alleen verkregen, en van Willemoom nog een aangrenzende hectare bijgekocht. Nu werd vanwege de werkloosheid als partikulieren werk verschaften, het grootste deel van het loon door de staat betaald. Vader liet nu door de Heidemaatschappij een plan opmaken en deze 2 hectare hei dan ontginnen. Het volgend jaar stond er kwade haver op. Daarna is nog 2 hectare ontgonnen, die tenslotte rogge leverde. Later is heel de ontginning verkocht aan Dokter Verbeek. Voor weide-vee was het te ver van huis. In juli behaalde nu ook Mien haar diploma van de Huishoudschool. Moeder had nu twee dochter thuis om haar te helpen. Ook op het veld en bij de oogstinhaling, konden de jongens nog extra hulp hebben. Zo b.v. door "haken" in de schuur of in de geplaatste paraplu-hooiberg.

1937: Na de vroegere "vlegeltijd" is het koren (rogge) gedorst dooe een "dorskast", daarna naar molenaar of Boerenbond gebracht voor meel. Later werd het koren, evenals de haver, gedorst bij onze buurman Has van Zutven, met zijn dorsmachine, gedrevenvdoor paard op dorsberg met manege, later door benzinemotor. Dit jaar eindelijk werden de kalverkooien op de schuur verplaatst en kwam in hun plaats een dorsmachine met electromotor. Na het dorsen werd dan op onze schuur de afval nog door de wanmolen gejaagd. Allemaal machines die het werk wel vergemakkelijkt hebben. Denk ook aan het snijselmachine en de bietensnijder. Voor het huishouden: de wasmachine, het electrisch strijkijzer, na de naaimachine en de koffiemolen. Als het varken in de herfst geslacht was door Jan Berg: het worst­machientje gebruikt. De worst gebraden op het petroleummachientje, later op Butagas. Op het veld na de oude eg en ploeg later de wentelploeg gebruikt, soms de cultivator, de moderne giertonsproeier, na de vroegere zeis en zicht met pikhaak later het maaimachientje, het bietenzaai­machientje. De jonge boeren zorgden dan ook de nodige kennis te hebben. Wim had met zijn Mulo ook handelsrekenen en boekhouden geleerd. Hij volgde later nog de avondschool en behaalde zijn ladbouw- en tuinbouwdi­ploma. Ook ontving hij nog cursussen in paarden- en veekennis, veeverloskunde, economie. Zo behaalde ook Jan in de loop der jaren zijn diploma van het landbouw en tuinbouw en boekhoudcursus, volgde later ook nog een motorcursus. Mien volgde later ook nog 2 jaar, 3 dagen in de week, een landbouwhuis­houdcursus, met diploma. Veel later nog E.H.B.O. en nog een fijnkookcur­sus. Was vroeger voor betere waterafvoer van de Aa deze al door een kanaaltje in boven- en benedenloop met het kanaal de Zuidwillemvaart verbonden, deze zomer werd, tot nuttige werkverschaffing aan de vele werklozen in deze lange crisistijd, de Aa zelf genormaliseerd, rechtgetrokken door kronkelafsnijding. Zo ook in Veghel en in het Dorshout. De grondaanwinning- of verliezen, de kosten voor dempen van sommige stukken oude Aa, gelijkmaken van de gehele oppervlakte en, zo gewild, voorzien van een humushoudende bouwlaag, werd allemaal door overeenkomst geregeld. Vader maakte nu van de gelegenheid gebruik om bepaald de voorste en achterste wei veel regelmatiger van vorm en oppervlak te krijgen. De randstrook langs de Aa, door paaltjes aangegeven, was nu geen eigendom meer. Door demping van de oude Aa en de rechtlijnige nieuwe (als een kanaal) is vooral voor het spoor het terrein groter en regelmatiger geworden. Naast de boomgaard is daarom een groter dries, met betonpalen, aangelegd en het binnenveld tot de Aa uitgebreid. Over het spoor is door particuliere grensregeling de vorm ook nog verbeterd (later stenen ingegraven. In de zomer ontving Antoon al de eerste van de Hogere Wijdingen. 18 juli, de feestdag vab de H. Odilia, werd hij subdiaken gewijd door Monsigneur Diepen, in de kapel van het kasteel te Gemert. In de vacantie assisteerde hij voor de eerste maal als zodanig bij de eerste plechtige H. Mis van zijn confrater Willem Vissers in Mariaheide. 18 December, Quatertemperzaterdag voor Kerstmis, werd hij in de kapel van de kweekschool in Den Bosch Diaken gewijd door de Bisschop. De Priesterwijding kwam al in het verschiet. Marietje en Mien begonnen thuis al stillekes te borduren. Er werd al afgesproken dat het volgend jaar het Zilveren Bruilofsfeest van de Ouders en het priesterfeest van de oudste zoon tegelijk zou gevierd worden, als het God beliefde. Antoon zelf begon zijn laatste voorbereiding voor wat eeuwig blijven zou: het priesterschap.

1938: In april keerde Heeroom, Superior Regularis van de Kruisheren in de Javamissie terug naar Nederland. Maandag 25 juli, feestdag van St. Jacobus, werd Antoon in de klooster­kerk van St. Agatha priester gewijd door Monsigneur Blessing, Apostolisch Vicaris van Bando (Belgisch Congo). Vader en Moeder, Wim, Marietje, Jan en Mien, volgden de plechtigheid en baden na de H. Mis, door Bisschop en nieuwgewijde Priesters samen opgedragen, waarbij Heeroom als subdiaken assisteerde, kwam bij de gezamelijke koffietafel de Bisschop allen persoonlijk feliciteren. De gelukkige familie keerde naar huis terug. 's-Anderendaags, dinsdagmorgen droeg in St. Agatha de gelukkige Priester voor de eerste maal alleen, geassisteerd door Heeroom, in alle stilte het H. Misoffer aan God op. Die dag was het Priesterfeest in het klooster. Zondag 31 juli was het Priesterfeest en tegelijk de viering van het Zilveren Huwelijksfeest thuis. 6 Mei was de dag geweest dat Vader en Moeder 25 jaar getrouwd waren: het is toen in de huiselijke kring in stilte gevierd. Maar de uitwendige viering ging schoon samen met de viering van het Priesterschap van de oudste zoon: de bekoring door Gods genade van hun Huwelijk, na 25 jaren. Ondanks de stilte hebben de Ouders reeds op 6 mei het meeleven en de sympathie van zovelen ondervonden, door felicitaties, cadeau's en bloemen. Zij zouden het nog ondervinden. Met de Priester zouden ook de Ouders geëerd worden. Het feest is lang voorbereid: zo door ijverig bordurende handen, zo door de oefeningen van het gemengd Dorshouts buurtkoor onder leiding van Driekske Ketelaars, sinds de Gouden Bruiloft van Bert en Sien Ketelaars, zo door een maand lang bloemen maken, de versiering van het huis, de versiering binnen het huis met vele schone slingers. Daags tevoren, zaterdag 24 juli, werd Antoon in St. Agatha gehaald en naar Den Bosch gereden waar de jonge Priester zijn broer Harrie bezocht in het ziekenhuis: hoe jammer dat hij juist op dit ogenblik niet bij het feest kon zijn. Ook tante Marie, ziek in Boerdonk, werd bezocht. 's-Morgens ontvingen Vader en Moeder, broers en zusters, de H. Communie uit de hand van hun Priester. Thuis koffiegedronken en de al talrijk binnengekomen bloemen en bloemmanden in de kamer geschikt. Met auto's naar de kerk. Om 10 uur, hoogmis voor de parochie, droeg Antoon dan zijn Eerste Plechtige H. Mis op met Heeroom als Diaken en feestpredikant en Pater Silvester als Subdiaken. Onder het Offertorium "Panis Angelicum" van Caesar Fran gezongen door Driek Ketelaars. Daarna was thuis de koffietafel. Van half een tot twee receptie, zeer druk bezocht, door Deken en kapelaans, burgemeester en zeer vele kennissen van Vader, tot uit het Noorden van het land. Een groepsfoto werd gemaakt. Ook Grootvader uit Erp was aanwezig op het feest. Om half drie was het Plechtig Lof. Bij de Zusters kwam daar tente Regina an andere zusters-familieleden feliciteren. Thuis daarna voor het huis de hulde door de buurt. Het gemengd koor voerde uit: Priestercantate (J.A.S. van Schaik), Lied bij een Zilveren Bruiloft (Br. Lambertus), Elsa's Brautzug zum Munster (R. Wagner), Zij leve lang. Ook Marietje en Mien. Een prachtig Missaal werd aangeboden (door Kruisheerke Harrie van der Steen). Vader en Antoon dankten. Achter het huis het koor getrac­teerd. Binnen, schoon tussen de bloemen, als geschenken nog te bewonde­ren: schone kelk, van Vader en Moeder, door hun priester gebruikt, schoon geborduurde albe en superplie, van broers en zusters; nog superplie van Mien van Willemoom en een van Miet van Dilusoom en een van Mijntje van de Dou..., singel van Mieke van Asseldonk, ziekenstooltje van tante Regina, pyxis van Ome Jan-familie. Boeken. Kruisbeeld van de Beugelclub van Dorshout. Om 6 uur was het feestdiner voor de familie. Een 50 aan tafel, verzorgd door Van Liempd. Goed en gezellig: gezongen volgens gedrukte feestgids (met bijvoegsels, over het echtpaar), gesproken o.a. ook door de oude Pater Accursius, van jongs met Grootvader en Vader bekend. Om 12 uur einde. Alles schoon in huis gevierd, met buiten ook schoon, warm weer. Dinsdag feest voor de buurt, van voor het spoor. Een 45 op het diner. Voordragen, toneel op stal, feestzaal. Veel plezier. Tot 1 uur. Woensdag drukste dag: het jong volk allemaal, een 65, ook met diner, voordragen. Nog een foto gemaakt. (Meer dan "freulevisite".) Donderdag de kleine jongens en meisjes van de familie en van de buurt, een 50, na de middag op de koffie. Buiten gezongen. Foto's. De volgende week de geestelijkheid wezen souperen. Het volgend jaar het bestuur van de Verkoopvereniging nog geweest. Heeroom nu spoedig benoemd voor Hannut, in Waals België. Antoon ging zijn 4e jaar Theologie in St. Agatha nog maken. In de herfst kwam thuis nu de verrassing nog: Marietje wilde naar het kooster gaan. 6 December zich aan gaan geven bij de Veghelse Zusters, 10 december aangenomen door de Zusters en afgestaan door Vader en Moeder. Zij zou de naam krijgen van Odilia, naar de H. Odilia, maagd en martelares, patrones van de Orde van het H.Kruis.

1939: Marietje ging nu eind juni met de Limburgse Bedevaart naar Lourdes. Marietje en Mien met Vader op reis: Rotterdam, Scheveningen, Amsterdam. Ook met Moeder, Harrie en Jan, naar Heeroom in Hannut, rond door de Ardennen en naar Beaurain. Voor het afscheid thuis een dag of tien visite gehouden: ooms, tantes, nichtjes, vriendinnen. Vrijdag 18 augustus 's-morgens nog samen naar de kerk. 's-Middags naar de Zusters. Marietje daar, 19 augustus, als postulante al gekleed, nog tot 6 uur blijven praten. Toen afscheid genomen: voorgoed in het klooster. Als zelatrice voor de missie werd Marietje opgevolgd door Mien. Wim was propagandist voor de Katholieke Staatspartij. Antoon beëindigde zijn studies in St. Agatha en werd benoemd voor het klooster in Maaseik, waar hij leraar werd op het College. Vanwege de steeds dreigender internationale toestand werd de mobilisatie afgekondigd. In september begon de oorlog tussen Duitsland en Polen, Engeland, Frankrijk. In november scheen ook Nederland bedreigd. Officieren kwamen ons huis in beslag nemen. Vader, thuisgekomen, wist gedaan te krijgen zelf er in te mogen blijven, op zolder. Generaal met officieren in de huiskamer. Zandzakken tegen de ramen, voor luchtaanvallen. Heel de nacht door getelefoneerd. 's-anderendaags weer vertrokken. 28 Maart van dit jaar was tante Marie in Boerdonk overleden. Dit jaar eindelijk radio aangeschaft ("Philips 1939).

1940: Over het spoor kwam als tweede huurder Driek van Rijbroek in de boerderij. Er werd nu een groepstal gebouwd en een hennekooi, een boomgaard daarbij aangelegd. - 19 Februari Zr. Odilia novice. 10 Mei vrijdagmorgen inval van de Duitsers in Nederland en België, nadat zij in april al Denemarken en Noorwegen bezet hadden. Vliegtuigen. Om 8 uur de kanaalspoorbrug gesprongen: dus oorlog. Maaseik al bezet en Maasbrug nog in de lucht gevlogen. Proclamatie van de Koningin. Wilhelmus. Stop.-Schuilkelder: Zaterdag. Zaterdagmorgen zware nieuwe Aa-brug de lucht in. Voor de middag Duitsers al in het Dorshout. 's-Middags aan het kanaal fel gevochten. Zondag Pinksteren. Over het spoor met fiets naar de kerk, zonder terug. Na 5 dagen moest Nederlands leger capituleren, Rotterdam plat, Koningin naar Engeland. Na 14 dagen Belgisch leger en Koning zich overgegeven, na nog 14 dagen Frankrijk. Bezetting door de Duitsers, in Nederland met behulp van N.S.B.-ers. Na een tijdje electriciteit terug. Weer post België-Nederland, stelde gerust. In Nederland verboden radio, "ondergedoken", evenals motor. Volgde: rantsoenering van levensmiddelen en stoffen, met bonnen. Bezuinigd met licht. Zelf producent van tarwe, natuurlijk achtergehouden voor eigen gebruik (tarwepap). Anderen ook geholpen, zonder woeker. In België was de controle minder streng. Wim later met schop naar Volkel-vliegveld gemoeten. Veghelse Zusters 11 mei (Moederhuis bezet) naar Vorstenbosch gevlucht. Odilia daar bezocht. Weer in Veghel terug werden de geplunderde Zusters door de mensen geholpen.

1941: 18 Januari, Bert Vissers, al op het Groot-Seminarie geweest, na lange ziekte gestorven. 20 Februari legde Zuster Odilia haar gelofte af. 1 April is onze Harrie, met zware longontsteking liggend tijdig bediend, tot het laatst biddend, overleden. Onze Herman wachtte hem op in de hemel. Antoon, sinds de oorlog niet meer thuis geweest, waagde zich nu door de Duitse grensbewaking en was op de begrafenis. Hij heeft dit later nog herhaaldelijk geriskeerd, behalve in de allergevaarlijkste periode, toen de treinen gecontroleerd werden. Een pas was praktisch niet te krijgen, zoals Vader dit jaar ook nog ondervond. Vanwege de oorlogstoestand werd het kalvermesten verboden. Om de opgelegde overheersing door de N.S.B. werden de Katholieke organisaties opgeheven. Zo ook de Boerenbond. De produkten moesten toch al verkocht worden en voor de voeding van de bevolking gewerkt. Zo werd de Verkoop­vereniging, samen met de andere verkoopinstellingen van de vroegere N.C.B., praktisch omgezet in de Veecentrale. Vader bleef nu daarvoor het door de boeren verder geleverde vee ontvangen. Daarnaast taxeerde hij nu 2 dagen in de week het vee, lang grootvee, later kalveren, voor het Bedrijfsschap voor vee en vlees. Zo verdiende hij ook terug voor de Veecentrale. Later vielen de verplichte leveringen weg en verhandelde de Veecentrale verder vrij. In Augustus ging Zuster Odilia naar Reusel, om daar haar Mulo te maken. In juli begon Duitsland ook de oorlog tegen Rusland, in december Japan ook tegen de Verenigde Naties van Amerika. Het was de tweede wereldoorlog.

1942: Harrie van der Ven trouwde in bij Driek Rijbroek. Dicht daarbij, langs het steegje daar, had Vader nog in '40 van Jan Rijbroek een veld bijgekocht (ongeveer 65 are).

1943: Op 8 November is tante Hanneke gestorven. Zij had vroeger al een beslag gehad en was sindsdien in hun huis aan de Spoorlaan door Toonoom in deze magere tijd opgepast. Antoon was op de begrafenis. -30 Augustus Grootvader gestorven, 91 jaar oud! In augustus een logeeke gehad, Marianne v/d Gevel, in september een Benedictijn (Dom Andreas Winninghoff). Vanaf september reed Jan voort elke zondag alleen naar Gemert, naar zijn Mien, dochter van Knelis Smulders-v/d Acker. Het was soms slecht weer maar de liefde maakte hem het rijden licht, ondanks de Duitsers ook.

1944: 20 Februari, vastenavond-zondag, de grote dag voor Zuster Odilia: zij deed in Veghel haar Grote Professie. Uit België was alleen Heeroom, die een persoonsbewijs had, aanwezig. Voor Antoon was de voortdurende controle nu te gevaarlijk. Zuster Odilia behaalde in de zomer haar Mulo-diploma en werd naar Nieuwkuik verplaatst. Studie voor Nijverheidsakte kon daar toch niet doorgaan. 15 juli: Mien thuis: haar wens naar het klooster te gaan. Begin september sabotage gepleegd tegen de veel door de Duitsers gebruikte spoorlijn. Straf: om 8 uur binnen, lijnbewaking. De invasie was gelukt: de bevrijding naderde. 17 September, feest van St. Lambertus, zondagmiddag: Veghel bevrijd door Amerikaanse parachutisten. Het lag op de weg naar de bruggen over Maas (Grave) en Waal (Nijmegen) en Rijn (Arnhem), die zij tegelijk trachtten te bezetten. Zo konden zij van Eindhoven ineens doorstoten tot aan de Rijn. De Amerikanen groeven zich in onze hoek tussen Aa, spoorlijn en kanaal onmiddelijk in. Over het spoor nog Duitsers. Tussen maandag en dinsdag (een tijd tussen de stalmuren doorgebracht) boerderij Knelis Verberk in brand gestoken. Vanaf dinsdag dag en nacht de Engelse tanks door de straten, geweldig. Bevrijdingsroes in het dorp. Toch: Eindhoven nog gebombardeerd. Vrij rustig tot: vrijdagmiddag opeens geweldige slagen (zwaar granaatvuur op Veghel): allen plat in de groep, anderhalf uur, toen naar de kelder (bidden); ook de nacht daar doorgebracht, zoals ook volgende dagen en nachten. Naast buurman ook bij ons. De kelder onze "wagen" genoemd. Beeld van de H. Teresia. Die dagen de mensen veel aan melk geholpen. Ons jongens zeiden:"wij zijn niet gertrouwd, dus...". Processie bij de melkkan, als er nog over was van in het veld. Zij waren geen soldaten geweest: het was in die dagen ook een taak de mensen aan het eten te houden. Daarvoor zoveel mogelijk gemolken, ondanks het gevaar. Woensdag 27 september Amerikaanse officieren in huis. Sigaretten. Crommert bij ons gekomen. Vrijdag weer in bed geslapen. Maaseik was intussen de 22ste zonder strijd door de Engelsen bezet. Toen Antoon door de radio hoorde over de hevige aanvallen op de gemaakte gang bij Veghel en de geruchten kwamen, trachtte hij met de fiets Veghel te bereiken: over Lieshout, omdat de weg langs St. Oedenrode nog onder vuur lag. Goddank: er waren slechts tekens van granaatscherven aan de muur, al had het er gespannen. Zo 3 october vastgesteld. De hoofdaanval met tanks was aan de zuidkant geweest: daar zijn veel boerderijen afgebrand, huizen beschadigd, voltreffers ook op de kerk en de Zusters. De verschrikkingen van de oorlog gezien. Na de Amerikanen Engelsen in huis gehad. Wim wist er goed mee te praten. De anderen ook: yes, no, plenty. Kacheltje aan hen gegeven. 's-Nachts 7-8 october op geregelde tijden fluiten en ontploffen van granaten: Antoon en Wim zochten hun veiligheid beneden. De volgende dagen het geschut geleidelijk verder af. Antoon fietste terug naar Maaseik en heeft daar nog een half jaar met de anderen in de kelders geslapen: zolang bleven er nog
granaten van over de Maas komen. Zondag 22 october Veghel boetedag. Avond met 5 Schotten: zang, chocolade gezet, schoon. Eindelijk Den Bosch bevrijd. In Nieuwkuik kerk en pastorie naast het klooster in puin. Zr. Odilia de woordvoerster met de Engelse soldaten. In november door Wim en Mien bezocht. Alles verteld. In Reusel zou ze de oorlog nog erger meegemaakt hebben. In december nu verplaatst naar Veghel om kweekschool te volgen.

1945: 29 Februari, Mien aangenomen bij de Carmelitessen in Den Bosch. Maart tot begin juni geëvacueerde familie Reijnders in huis gehad (voorste kamer, boven): protestant, vader marachaussee, moeder met 4 kindjes en meid; uit Hemmen (Betuwe); goed. April, Tiny van Janoom gekomen voor het werk. 6 mei wapenstilstand eindelijk. In Holland was hongersnood. Met de Pinksterdagen Mien met Vader in Maaseik geweest. Hannut-auto-nachtreis. Geweer gekocht. 3 Juli, afscheidsfeest ooms en tantes. Daarna het jong volk. 16 Juli is Mien naar Den Bosch gebracht en de Carmel ingetreden.

1946: Mien 11 januari weer terug thuis. Op de zolder hing altijd nog een ongebruikt ruiterstel. Toch altijd belang gesteld in ruitersport en rijkunst op concours hippique. Vader wel eens bij de jury geweest. Het paard ook al eens aangespannen gereden. Maar Wim bleek ook een echte liefhebber. Een fijn karretje werd aangekocht, schoon geschilderd. Wim reed nu verschillende keren mee en behaalde de beker in Vorstenbosch en Uden.

1947: Januari: Wim aangesteld voor de varkens, in Veghel aan de Veecentrale te leveren, aan het slachthuis gewogen, gemerkt en verzonden. In maart Tiny weer vertrokken. Odilia beëindigde haar kweekschool in juni met diploma onderwijzeres. Tot augustus ging zij nog helpen in de school te Veldhoven. In september kreeg zij de 1e klas te geven in Dinther. Daarbij begon zij te studeren voor Hoofdakte. Vanwege het woningtekort vooral na de oorlog en de veranderde pachtwetten was het niet gemakkelijk de beschikking te krijgen over eigen verhuurde huizen of boerderij, zelfs ten bate van eigen kinderen. Vader heeft daarom gezocht naar een goede oplossing, die beide partijen bevredigde. Van de burgemeester kreeg hij een woning voor Marinus van Deuken toegezegd uit de nieuwe "blok" voor de vroeger gebouwde "nieuwe woningen". Hij verkocht nu, om de boerderij over het spoor het volgend jaar vrij te hebben voor Jan, het huis aan de N.C.B.-laan aan Harrie van de Ven en gaf hem nog grond in huur bij, zodat er een boerderij meer in het Dorshout zou zijn. De grong achter dat huis (65 are) ruilde hij voor een dergelijk stuk van Bert van de Ven in het binnenveld (het "hool") bij C23. Dit zou zo met de grond rond het huis, de Achterste Wei, de Grote Beemd in het Dorshout en de velden in de Broeksteeg, de mooiste boerderij van het Dorshout worden. Zo ver had Vader het weten te brengen voor zijn zonen, in een tijd van zo groot tekort aan grond en boerderijen in onze dichtbevolkte streek, nu zovelen moesten uitwijken naar het buitenland of geen boer, zelfstandig boer, blijven. De jonge boomgaard langs het huis aan de N.C.B.-laan (een 11 are) werd zelf gehouden: altijd nog een goed bouwterrein. Het voorste deel van het "Blauw Hekken" was vroeger als bouwterrein verkocht. In Veghel zijn de door de Duitsers weggehaalde klokken door nieuwe vervangen, nu electrisch geluid.

1948: Na Deken Van Miert, Clerkx, Van de Heuvel, Hordijk, nu ook deken Franssens gestorven, onze huisvriend. Monsigneur Mutsaers deed de uitvaart en installeerde ook de nieuwe deken Teurlings, vroeger in Nijmegen, gevangene van het concentratiekamp van Dachau. Begin mei boerderij over het spoor ontruimd, opgeknapt, gang, kamer en keuken gemaakt, na het trouwen afgewerkt, geverfd, schoon. 20 Mei, donderdag na Pinksteren, was de grote dag. Voor Antoon geassisteerd door Heeroom en Pater Silvester, en de getuigen Wim van Dooren en Antoon Smulders, trouwde in aanwezigheid van alle familieleden: Jan van Dooren en Mien Smulders. Onder de H. Mis werd de plechtige Huwelijkszegen over hen uitgesproken. Heel de dag werd daarna schoon bruiloft gevierd, tot 's-avonds laat naar Veghel werd gereden, naar het Dorshout. Zuster Odilia slaagde in juni voor Hoofdakte B. Verplaatst naar Uden. Antoon vloog van Maastricht naar Amsterdam. Koningin Wilhelmina vierde haar gouden regeringsjubileum. In september werd Koningin Juliana gekroond. Moeder had sinds de lente veel last van haar voet. Tenslotte werd een Röntgenfoto genomen. Ze moest nu wel op bed blijven, tot ze eind november eindelijk de voet voort op een stoel kon doen rusten en verder met oefenen stillekes bijwinnen. Mijnheer de Deken kwam haar geregeld de H. Communie brengen, met de vacantie Antoon. Geestelijk was het een vruchtbare tijd voor haar. Mien paste haar gelukkig op bij haar ziekte. Daarbij deed zij nu het huishouden alleen. Op 13 April dit jaar Janusoom gestorven.

1949: Bij Jan en Mien H. Hartbeeld-intronatie door Antoon, zoals thuis in 1938. Toewijding ook aan het Onbevlekt Hart van Maria. Elke eerste Vrijdag hernieuwing van de toewijding van het huisgezin. Eind juli ging Mien met de bedevaart naar Lourdes. Zij maakte foto's, zoals Marietje vroeger. 12 Augustus, Vader naar de dokter: werd naar het ziekenhuis gestuurd: scheen oud te worden, kreeg nu zelfs de dood voor ogen, maar operatie op 29 augustus slaagde Goddank goed; na verjaardag in het ziekenhuis, eindelijk op St. Lambertus (17 september) weer thuis. Daarna geleidelijk geheel hersteld. 10 September is Mieke van Asseldonk ook gestorven. In october daalde Antoon af in de kolenmijn (Eisden, 700 m. diep).

1950: Heilig jaar! Tweede eeuwhelft. Begonnen met nachtmis. 1 Mei Wim "gewestelijk vertegenwoordiger" van de Veecentrale voor kalveren, in plaats van Vader, die dit jaar al 70 werd. Vader zou hem inwerken. Zo de vaderlijke wens weer vervuld: een zoon die hem opvolgde in zijn werk! Schoon! Van nu af was Wim zijn werk: Maandagmorgen aan het slachthuis varkens ontvangen, merken, wegen en verzenden (verder verhandeld door Boxtel), 's-middags in Boxtel kalveren ontvangen, spoedig uit heel Brabant, (dan thuis gaan melken). Dinsdag kalveren verkopen in Rotterdam, b.v. vrijdag weer varkens ontvangen. Donderdag bezoek aan de Beurs in Veghel, verder de boeren bezoeken. Woensdagavond laat het schrijfwerk. Heel de week, ook voor Moeder en Mien, de telefoon. Op de boerderij nu langer hoe meer geholpen door de jongens (vooral Jan) van Toon v/d. Steen. Wim werkte er nog als hij thuis was en Vader stak er ook nog weer een hand uit. Mien ging in dit H. Jaar met de bedevaart naar Rome en zag er de Paus! Foto's van Rome. (october). Odilia behaalde haar Hoofdakte A. In september werd zij nu Hoofd van de school in Aalst. Wim ging met de laatste personentrein naar Boxtel. De motor is verkocht. Wim kocht zich een Solex-bromfiets. Mien begon de sociale cursus (vorming tot Maatschappelijk werkster) te Vught volgen: Zondag/Maandag. Vanaf augustus kon Moeder met de auto naar de kerk. 1 November Dogmaverklaring van O.L.Vrouw Tenhemelopneming.

1951: Antoon 25 januari 12½ jaar Priester. Vanaf mei ging Moeder weer te voet naar de kerk. Met de uitbreiding van de woningbouw was nu ook de brug over de Aa gereedgekomen en leidde een schone weg binnendoor naar de kerk. 6-11 Augustus gingen Vader en Antoon met de trein naar Zwitserland. Nooit zo iets gezien. Foto's een schone herinnering. Het achterste gedeelte van het binnenveld in wei veranderd. Wim had groot succes op de Tentoonstelling in Utrecht: kampioenkalf. Jan kreeg de electrische leiding in huis, maar nog geen stroom. Hij kocht zich een radio (op accu voorlopig). Sinds Wim weinig vrij was voor het landbouwwerk op de boerderij, meer dan vroeger toegelegd op vetweiderij, wat goed beviel. Van het "Blauw Hekken" bouwterrein langs de N.C.B.-laan verder verkocht. Ook van het terrein naast de Kieviet bouwterrein langs de weg verkocht voor de landbouwschool. Verderop het vroeger aan de Boerenbond voor selectieproeven verhuurd perceel weer teruggekregen.

1952: In februari was Odilia al 12½ jaar in het klooster. Jan kreeg in mei eindelijk electrisch licht, toen de ondergrondse leiding over het spoor geraakte. Wim had weer veel kalversuccessen: zo met Pasen kampioenkalf in Amsterdam, met beker. 17 Augustus stierf P. Accursius, lang Vicarius geweest in Handel. Sept. is Toon-oom gestorven! Mien deed weer een praktijk in Den Bosch (Arbeidsbureau).

1953: Vanaf 19 april was Wim de varkens kwijt, wat daarvóór thuis ook een hele aanloop en gebel was. Op 8 Juni stierf Tante Dina. Vader was in de zomer tijdelijk minder rap door rheumatiek. Mien slaagde na de driejarige sociale cursus te Vught in haar eindexamen (25 juli, Diploma) van Sociaal Werkster). Op 6 Mei was Vader en Moeder 40 jaar getrouwd! Wel een reden voor huiselij­ke-intieme viering. 8 December opening van het Mariale jaar (1854 Dogmaverklaring van de Onbevlekte Ontvangenis). Vanaf december (tot maart 1954) werkte Mien als Sociaal Werkster in de gezinszorg in Nijmegen.

1954: 28 April werd Moeders 70e verjaardag gevierd. 1 Mei werd uitgekozen voor de intrede van Mien in het Lekeninstituut "Maria Annuntiatie", in "De Wingerd" te Vught. Ze werd weggebracht door Vader, Moeder, Antoon, Wim. De familie maakte er gezellig kennis met de nieuwe gemeenschap, waar Mien aan afgestaan en in opgenomen werd. Haar kamertje werd bewonderd. Na het Lof in de kapel was het gezamelijk feestsouper. De schone tuin werd rondgewandeld en rondgereden, tot het afscheid aan de poort. De boer ploegde voort, het leven ging verder. Mien kwam in de cursusstaf van "Huize Bergen". In augustus ging Wim in het ziekenhuis Jaantje Kluytmans bezoeken. Hij had haar al lang opgemerkt en ..... onder duizenden uitverkoren. In october verscheen zijn bromfiets voorgoed in Rooy. Vader en Antoon bevoeren de Rijn tussen Keulen en Rüdesheim.

1955: Van het Achterste Veld in de "Dooi Steeg" werd langs de steenweg 40 x 50 meter verkocht aan G. Arts, voor Volkswagengarage. Moeder kreeg haar grote straallamp. 26 Februari is Willemoom overleden. Zijn voorbeeld bleef. De trouwdatum (van Wim en Jaantje) werd bepaald. Het nieuwe huisgezin zou apart wonen in het ouderlijk huis. Vader en Moeder zouden de "voorste kamer" naast hun slaapkamer als woonkamer behouden. Er werd een fornuiskachel en een gasstel geplaatst. Moeder richtte de kast schoon in. De kinderen kregen hun foto aan de wand bij hun ouders. In de andere huiskamer kwamen de foto's van de familie van de nieuwe huisvrouw. Boven werd ook alles fijn ingericht, een gang getimmerd en een loper gelegd. Nieuwe machines verschenen in de huidhouding: electrische wasmachine met wringer, stofzuiger (en roskammer) en vleessnijmachine. Wim bleef er het kalfsvlees voor meebrengen. Hij nam dit jaar ook de boerderij over. Vader bleef een handje toesteken op de boerderij en in de hof. De oude heggen voor het huis werden opgeruimd. Rond de appel­boomgaard kwam een betonnen paal- en draadomheining met ijzeren hek. De omrit werd gemakkelijker gemaakt voor auto's. Rond de hof werd een ligusterhegje geplant. De oude appelbomen verdwenen en verschillende groenten werden gekweekt. Sierplanten vóór het huis. Het huis zelf, nieuw geverfd, was nu beter dan vroeger zichtbaar. Behalve voor Wim was toch ook voor Moeder de voornaamste aanwinst nu: Jaantje zelf. 10 Mei was de grote dag. Plechtig werd de Bruid afgehaald in het Everse. In de parochiekerk van St. Oedenrode gaven Wim en Jaan hun ja-woord, voor Antoon als priester en Jan en Theo als getuigen. Heeroom assisteer­de bij de Plechtige H. Mis. Volgens Rooyse gewoonte offerde de Bruid een kaars aan het Mariaaltaar. Mien keek toe. Met auto's ging het weer naar H. v.d. Rijt waar het feestontbijt was bij "ons Antje". De meesten werden daarna met een grote bus naar het Dorshout gevoerd waar de bruilofsviering verder zou zijn. De firma van de Boer had er reeds voor de omschepping van stal tot feestzaal gezorgd. Eerst was de drukbezochte receptie. Daarna het feestdiner. Behalve de
feestleiders (H. en J. v.d. Rijt) spraken Vader, Antoon, Heeroom en Bruidegom. 's-Avonds kwamen er de kameraden en buurt nog bij, tot een 80 man. Een Tilburgs gezelschap trad op, maar ook de kameraden en de Bruidegom zelf. Ook Nelleke zat er nog al eens tussen. Tenslotte waren allen zeer tevreden en vol lof over de feestviering. Maar bijzonder Wim en Jaantje bleven tevreden achter. Vader bleef erevoorzitter van de Controlevereniging en van de Bond. De derde priester van de buurt in 17 jaar was nu Bert van de Steen. Wim was de voorzitter van het feestcomite bij het mooi gevierde priester­feest in juni. Zuster Odilia behaalde in juli het Diploma voor Handenarbeid (papier, karton, hout en klei). De Kruisheren te Maaseik vierden het eeuwfeest van hun terukkeer in de stad, waaruit zij na ruim drie eeuwen verblijf (1476-1797) door de Franse revolutie verdreven waren.

1956: In juni begon Mien als sociaal werkster in Den Bosch te werken voor de gezinszorg in de stad. 17 Juni was Heeroom senior 40 jaar Priester. 22 Juli werd het door de familie op intieme wijze schoon gevierd bij de zusters. Bij deze gelegenheid werd o.a. een familiefoto gemaakt van Vader, Moeder, Antoon, Wim. Odilia, Jan en Mien. Wim nam autolessen. Juist voor de sluiting van de dijk van Oost-Flevoland brachten Vader en Antoon, en later Mien, een bezoek aan de Zuiderzeewerken. "Op de zee varen boten". Vader had later rheumatiek. Eindelijk werd de voet van Moeder deskundig behandeld (door Dr. Bour) in het Groot Ziekenhuis in Den Bosch. Ze had er van 1 tot 26 augustus goed den aard en keerde fel verbeterd terug. Het wanhopige verzet van de Hongaren tegen de communistische overheer­sing deed iedereen in november nog eens aanvoelen hoe arm en ongelukkig vele miljoenen mensen er aan toe zijn en hoe ver verwijderd van vrijheid en enige gelijkheid. "Rector" Bekkers werd coadjutor van de bisschop van Den Bosch. Door zijn moeder, Berta Krol, wier vader getrouwd is met een zuster van de grootvader van Vader langs zijn moeders zijde, Tony Vissers, is hij nog iets van de familie. Dus de moeders waren nichten. Vader en de bisschop zijn dus achterneven (25% bloedverwant.

1957: In Vught legde Mien op 5 augustus in de kapel van "de Wingerd" in de H. Mis haar 1e Professie, met de drie Geloften, af in handen van de Bisschop. Na de middag was het feest voor de familie. Vader en Moeder, Antoon, Wim en Jaantje, Jan en Mien, en Heeroom Kregen er nu hun gelukkig Christus-bruidje te zien. In de grote zaal van de Wingerd kwamen zij gezellig samen met al de leden van het Instituut, met thee en koekjes, een toespraak van Directeur van Helden en een toneelrevue waar Mien het natuurlijk moest kunnen. In het Lof in de kapel: preek van de Directeur. Daarna gemeenschappelijk souper in "Huize Bergen", met nog een woordje van Vader en van Heeroom. Mien bleef daarna gelukkig achter in 's-Heren Wingerd. In de volgende maanden was zij in Den Bosch in het sociaal werk halve dagen werkzaam, verder in "Bergen" 1 December werd ze benoemd als maatschappelijk werkster in de parochie St. Jan de Doper in Oosterhout. Vader trof dit jaar van bouw van het Bejaardencentrum in Veghel de beslissing er te gaan wonen. Hij zocht zich tijdig de mooist gelegen flat ervan uit: de eerste aan de kant van de Boerenleenbank, gelijk­vloers, met twee ramen in de woonkamer, zoals thuis aan zuidkant en westkant, met mooi uitzicht. Op Oudejaarsdag ging hij, met Antoon en Mien, de meubels kopen bij Jan Dirkse.

1958: Vanaf 1958 Heeroom Van Asseldonk in Hannut en Wenen afwisselend. 29 Januari verhuisden Vader en Moeder naar het Centrum. Moeder had er in 2 minuten den aard en richtte er de kasten en alles netjes in. Vader viel het ook geweldig mee. Maar zijn huis in het Dorshout bleef hem ook aantrekken en hij bleef er ook zijn dagelijks werk te hebben. In Brussel dit jaar Expo 1958, o.a. bezocht door Antoon, Mien (professievernieuwing, jaarlijks op 15 augustus) en Jan. In september ging Zuster Odilia naar Bladel om er hoofd te zijn van het V.G.L.O.. Vader ging op 25 september, voor 3 weken, naar het ziekenhuis in Den Bosch voor een eczeembehandeling door Dr. Bour. Paus Pius XII overleden en opgevolgd door Paus Johannes XXIII. Zuster Rogeria, nicht van Vader, overleden.

1959: We weten nooit wat een jaar zal brengen. 15 Februari: Moeder heel geel. De dokters (Kerssemakers en Driessen) stelden klaarblijkelijke leverziekte vast en deden haar in bed blijven. Truus Peters, vroegere huishoudster van de pastoor van Keldonk, nu juist buurvrouw geworden, kwam helpen. 18 Februari: naar het ziekhuis gebracht. Het zag er niet goed uit. Zondag 22: in aanwezigheid nu van allen is Moeder bediend door haar priesterzoon, schoon en gelukkig! Het was de 2e zondag van de Vasten. 10 Maart: Moeder bij de zusters in het Centrum in de ziekenkamer, goed naar haar zin. Ze meende er ook vooruit te gaan (Schijnbaar vooruit, in werkelijkheid achteruit, volgens het 2de bloedonderzoek dat slechter was dan het eerste. Antoon, Mien en Odilia kwamen nu niet voor niets zo dikwijls). De 15e verklaarde Dr. Driessen uitdrukkelijk genoeg hoe somber hij het inzag: alleen als de kleur zou verminderen, als. Moeder wilde wel beter worden. 29 Maart: Pasen: de gele kleur was duidelijk minder! 3 April: 3de bloedonderzoek was gunstig. 4 April: Moeder naar flat geleid, zo naar verlangd. Nog te rusten en galblaasdieet te volgen. Daarna geleidelijk steeds beter! God dank! Zo boven alle verwachting van de dokters. 5 Juni: Knelis-oom en Tante Jana 40 jaar getrouwd. 9 Juni: Mien geslaagd in haar examen, met scriptie, voor gelijkstelling van haar Diploma van Vught met dat van erkende school voor maatschappelijk werk (15 october). 14 Juli: Deken Jos Teulings van Veghel 40 jaar Priester. 18 Juli: feestdag van de H. Odilia: Antoon van Tante Jana Priester gewijd in parochiekerk van Uden: wij allen, ook Moeder, erbij tegenwoordig. 26 Juli, zondag: 1e H. Mis in Gemert, met wij allen weer erbij (een woordje op het mooie feest door Antoon en door Vader). Assistenten waren Heeroom, tevens predikant, en Antoon. In het Dorshout kwam waterleiding bij Wim en bij Jan. Jan kocht ook een melkmachine.

1960: Bij Jan een achterhuis gebouwd en een groot kippehok. 10 September werd Vader 80 jaar! 14 September, feestdag van Kruisverheffing, het titelfeest van de Orde: 49 jaar geleden was Heeroom geprofest, nu vierde hij in Hannut volgens officieel Orde-gebruik zijn 50-jarig kloosterjubilee, bij de H. Mis geassisteerd door zijn beide neven-Ordebroeders, allebei ook Antoon. De Provinciaal van de Orde in België o.a. sprak zéér waarderende woorden. 18 September, zondag, was het feest voor de familie; alle neven en nichten, Knelis-oom en Tante Jana en Vader: H. Mis, ontbijt, diner. Aan Moeder werd gebak thuisbezorgd. De twee Antonen en Vader spraken. Er werden kleurenfoto's gemaakt.

1961: Wim bouwde achter het huis, op de plaats van een stuk van het varkens­hok, tegenover het nieuwe grote keukenraam een mooie veranda, verwijder­de het bovendeel van de put en legde riolering aan. Binnen kwam een boiler, boven een bad, beneden TV. Jaantje ging een bril dragen, Mien volgde dit voorbeeld. Wim kocht een auto (Volkswagen, zwart) en volgde rijlessen. Jan schafte een bromfiets aan. 3 Mei kwam de slag: Vader bij het opstaan gevallen, hoge bloeddruk, hersen trombose, in verband met de aderverkalking van de hoge leeftijd: 80 jaar. 11 Mei, Hemelvaartsdag: Vader uit voorzorg, bij volle bewustzijn, in tegenwoordigheid van Moeder en alle kinderen, bediend door Antoon. 's-Avonds werd hij van de flat overgebracht naar ziekenkamer bij de Zusters. 20 Mei, dag voor Pinksteren, in de namiddag Vader weer voor enkele uren naar huis gewandeld, waar hij het op had. Daarna geleidelijk beterschap en tenslotte weer wonen in de flat. Wij waren echter bang voor ongeluk­ken, zoals Vader en Moeder daar nog samen in de flat bleven wonen. 17 September, een week na z'n 81ste verjaardag, ging Vader naar het Ziekenhuis voor behandeling. 19 September is hij voorzichtigheidshalve door Antoon bediend. Vader besloot nu om de flat op te geven. De zusters speelden het met veel moeite, maar nog meer bereidwilligheid klaar voor Vader en Moeder twee kamertjes dicht bijeen beschikbaar te stellen. Op 7 Oktober werden de meubels ingehuisd. 11 Oktober kwam moeder, 12 oktober Vader er te wonen, onze beide ouders nu gelukkig toevertrouwd aan de goede zorgen van de Zusters, stoffelijk en geestelijk. De Rector was nu al een goede vriend (Hij had zelfs zijn kamer aangeboden). Vader knapte er nog zoveel op dat hij weer op de been kwam en overdag naar de kamer van Moeder kon gaan. Sinds zijn ziekte in september bekommerde Vader zich niet meer om geldzaken! Hij gaf Wim volmacht. Vader, heel zijn leven gewoon aan het dagelijks bidden van het rozenhoedje, ging, als genade van zijn oude dag, steeds meer bidden. Altijd man van Geloof, onthechtte hij zich steeds meer aan het wereldse, geweldig daarbij geholpen door Moeder, en richtte hij zich steeds meer naar het hemelse. Hij stelde zijn vertrouwen op God; vanuit zijn zetel wees hij ons op het H. Hartbeeld tegenover hem. O.L.Vrouw van Rust verkreeg hem ook steeds meer vrede. Het viel hem zwaar toen hij niet meer dagelijks naar het Dorshout kon fietsen, omdat hij te stijf werd en het gevaar van de weg te groot. Later kon hij er te voet nog steeds met moeite komen, tenslotte kon hij nog maar moeilijk wat rondwandelen. Daar was hij de man eigenlijk niet naar om op die manier sukkelachtig te worden. Later werd het nog erger en had hij bij de zusters een soort driepoot nodig -een "step" zei Moeder- en moest Moeder ham dan nog helpen. Maar hij leerde in alles berusten.

1962: 4-13 Januari: Moeder hard ziek: door weer felle koorts (bel-roos) en nierontsteking, met dik been. Penicilline gebruikt. Mien kwam gelukkig om de 14 dagen van Oosterhout over Veghel naar Vught, en hield b.v. Antoon ook regelmatig op de hoogte gelukkig. 18 Juli: Wim eindelijk geslaagd voor zijn rijbewijs. 22 Augustus was de grote dag voor Mien: haar eeuwige Geloften in het Seculier Instituut Maria-Annunciatie, op de feestdag van het Onbevlekt Hart van Maria, in handen van de hulpbisschop van Mgr. Bekkers, Mgr. Bluyssen, vroegere kapelaan van Veghel. Antoon mocht assisteren. Moeder was ook overgelukkig dat zij dit nog mocht memaken! Bij het feestelijk gezamelijk ontbijt maakte Odilia mooie foto's. Na het middagmaal, apart, en wat rust was de mooie vrolijk-blije namiddagviering, nu ook met Heeroom, Jaantje met Wim, Mien met Jan erbij. In het Lof preekte Heeroom ('s-morgens de bisschop zelf-schoon). Tenslotte gezamelijk avondmaal, met dankwoord namens de familie van Heeroom. Antoon had een woordje gezegd bij het ontbijt met de bisschop, waar Mien o.a. "heilig vuur" van kreeg. Mien was wel overgelukkig!! 23 Augustus 's-avonds bij het souper in de spreekkamer van het Bejaardencentrum mocht Vader genieten van het geluk om zijn dochter. Hij was buitengewoon, zong zelfs weer! Hoe gelukkig was hij omdat hij nu het geluk van elk van zijn kinderen had mogen meemaken. Dank aan God. 10 September werd Vader 82 jaar.In oktober begon Vader nu en dan, soms een uur, heel wit te worden, terwijl hij anders zo'n schone kleur had. Zijn Bloeddruk bleef steeds zeer hoog. Op 22 Oktober ging hij zoals altijd op bed te communie. Moeder zittend op haar kamer werd aangekleed en stond op. Om 9 uur plotseling erg ziek en de Rector "bediende" hem meteen, zo gevaarlijk leek het, op het einde bad hij de gebeden toch al zelf mee. Hij bleef rustig, was immers overal heel rustig op en geheel bereid, wat er ook komen mocht, hij was ook altijd goed bij. Na een paar dagen kwam hij wat op, maar het beviel tenslotte niet goed. 11 November: Vader gaat sterk achteruit, eet nog maar heel weinig en spreekt heel weinig en heel zacht. 15 November: het eten gaat niet meer en spoedig het drinken ook niet meer. 16 November, vrijdag: het einde lijkt al mogelijk, gelukkig dat we allemaal in de buurt zijn. Bloeddruk fel gedaald. 17 November 's-Namiddags: Vader doet ons door zijn "ja, morgen" tegen de dokter nog eens lachen, kijkt ons allemaal nog eens aan, de kleinkinde­ren komen opa nog eens goede dag zeggen. Zoals vorige nacht gewaakt door Odilia en Mien. 18 November zondagmorgen: Moeder bidt nog eens haar Geestelijk Testament aan Vader voor (zoals elke dag!), daarna schijnt het bewustzijn van Vader er niet meer te zijn.

19 November: om 2 uur 's-nachts Antoon opgeroepen, geeft laatste absolutie: Vader kan elk ogenblik sterven. Wim en Jaantje en Jan komen, daarna ook Mien. Herhaalde gebeden van de stervenden, Moeder nog eens haar gebed, rozenhoedjes. De doodstrijd gaat verder, Vader blijft steeds in dezelfde houding, het kruis in de hand, de ademhaling vermindert geleidelijk, stokt. Nog een samentrekking, ogen open - recht vooruit, met ineens wegtrekking van de kleur en dan (12.07) ineens de rust -voor eeuwig- bij GOD. Wij zijn allen heel gerust over het sterven van Vader: hij heeft zijn DOEL bereikt: God, die hij eeuwig zal aanschouwen. Dank aan God! Dank aan God voor dit leven, voor onze zorgzame liefhebbende Vader, voor de zalige aanschouwing waartoe Gods vaderlijke Voorzienig­heid hem tenslotte heeft gebracht. Een ogenblijk na zijn zalig afsterven kreeg Vader zijn eigen kenmerkende trekken terug: rustig, bijna glimlachend. De kleinkinderen zeiden spoedig: "Wat is opa mooi!". Moeder hield zich buitengewoon: door haar eindeloze zorgen heeft zij Vader tenslotte ook tot aan de deur van de hemel mogen voeren. Zij had er ook volle vertrouwen op en Vader wenste ook dat zij hem zou overle­ven. Dank, Moeder! Vader zal nu voor U zorgen. Er werd met vereende krachten een mooi en waar bidprentje opgesteld. Zie de tekst ervan. De brieven werden opgesteld, gedrukt en verzonden. Een telegram naar Heeroom in Wenen, met spoedig een zeer mooi antwoord. 22 November, donderdag, half elf Solemnele H. Mis van Requiem, mooi, In Paradisum en begrafenis door Mhr. Dekken. Aan de zijaltaren twee Antonen. Koffietafel, met drukke condoleance in Hotel Jilesen. Moeder bleef bidden in haar kamer. Vader!! In 1962 opende in Rome de goede Paus Johannes het Concilie. In Maaseik werd een nieuwe vleugel aan het College gebouwd. Heeroom begon naar Wenen te gaan.

1963: + Paus Johannes. Keuze van Paulus VI. Voortzetting van het Concilie. Heeroom maakte, met cocilievaders, een reis naar Israel. In Maaseik werd de nieuwe kapel gebouwd, voor de nieuwe vorm van Eucharistie van Kruisheren en studenten. Jan bracht er een bezoek met de familie. 25 Juli vierde Antoon in het klooster in Maaseik zijn 25 jaar priester, in aanwezigheid van Heeroom. Zondag 28 juli was de viering bij Wim, met o.a. Moeder, Heeroom, Tante Jana, Antoon. Met de kinderen werd nog naar Animali in Eindhoven gebust. Antoon kwam vanaf dit jaar over in burgerpak.

1964: Jan schafte zich TV aan. Op 15 Februari was Antoon 50 jaar, het begin hopelijk van de beste levensperiode. In de zomer ging hij met zieken mee nar Banneux, een mooi werk. Op het college bleef hij les geven in aardrijkskunde, met sterrenkunde en natuurkunde. 28 April mooi en gelukkig bij Wim de 80e verjaardag gevierd van Moeder. In het voorjaar had ze anders al last gehad van slechte benen, behalve zoals altijd van zeer slecht zicht. In november heeft ze een lelijke longontsteking moeten overwinnen. In Maaseik kwam Wim op bezoek. In Veghel is in februari Deken Teulings opgevolgd door Deken Maas. In Oktober de Veghelse kerk 100 jaar.

1965: 28 Februari vierden wij in Reusel, behalve Moeder allen samen, het 25-jarig professiefeest van Zuster Odilia. Antoon celebreerde de Mis, met preek. Er is mooi gezongen en gesproken. Ook de kinderen hebben meegevierd. In Veghel bij Moeder een voorviering door Odilia en Mien. 28 Mei werd ook Wim lid van de club van 50-jarigen. Hij heeft het natuurlijk goed gevierd. 30 Mei eindigde voor de Kruisheren in Kongo (in Buta) het drama met de marteldood van 21 Kruisheren tegelijk. waaronder de Veghelaar Vic van Heeswijk, Willem Vissers van Mariaheide, klasgenoot van Antoon, en Nol Vervoort van Zijtaart, daarvóór vermoord in Dakwa.3-9 Augustus ging Antoon met een bus van Diest naar Lourdes. 11 Augustus met Odilia naar Oosterhout. 8 December: plechtige sluiting van het Concilie, alles door ons meegeleefd op de TV.

1966: 9 Mei: + Bisschop Bekkers. Nog van de familie. 19 Juni viering in Hannut van Heeroom zijn 50-jarig Priesterfeest  (17-06-1916). Bus gezellig met 35 neven en nichten. Om 10.30 uur de H. Mis, met Concelebratie van o.a. zijn twee neven-confraters, met Kyrie enz. als volkszang, homelie door de Jubilaris, Panis Angelicum door Riek van Asseldonk, maar vooral vereniging met de Hogepriester Jezus. Bij het uitgebreid diner, met als gasten nog 3 Kruisheren-vrienden, een vertegenwoordiger van Banneux wegens het Haspengouws Ziekenwerk van heeroom en gasten "uit Indië" sprak o.a. ook Knelis-oom een woordje. In juni bracht Odilia met Mien haar vacantiedag door in Maaseik. Ook Wim kwam er nog eens op bezoek. Bij Jan was ook de nodige beweging: Nieuwjaar had hij al ingeknald. Er kwam een zoldering enz. In de stal, een douche, een diepvries. In october vierde Mien haar 12½ jaar Seculier
Instituut. Wim zijn haflinger werd Nationaal Kampioen.

1967: De Belgische Kruisheren namen in Wenen een grote parochie over. Antoon, dit jaar 28 jaar leraar (vooral aardrijkskunde en natuurkunde) aan het college van Maaseik, meldde zich daarvoor. In september werd hij kapelaan in Wenen, spoedig vooral voor huisbezoek en oudere mensen. Natuurlijk bezocht hij ook regelmatig zijn Heeroom, die elders in Wenen woonde en daar nu voorgoed bleef. In november verhuisde Mien in Oosterhout naar een flatwoning. In december was zij 10 jaar maatschappelijk werkster in deze stad. Jan kocht een oude VW, Wim zijn tweede. De beroemde biljart verhuisde naar Jan.

1968: Zuster Odilia stak zich weer in burger. Ze had nog mooie haren. In november werd ze 50 jaar! Na een jaar Wenen vond Antoon ons Moeder nog altijd gezond, altijd tot gebed en offer bereid, in het Bejaardentehuis. In Wenen werd in september een Kruisheer pastoor van de parochie. De aartsbisschop van Wenen, kardinaal König, kwam hem persoonlijk installeren. Heeroom was het te danken dat de Kruisheren de parochie Leopaldau gekregen hebben, een grote stadsparochie van weldra meer dan 30.000 inwoners meestal in grote geestelijke nood en met veel te weinig eigen priesters. Jan richtte een moderne grote woonkamer in, Wim centrale verwarming.

1969: 28 April werd Moeder 85 jaar, met slechte voet en slechte ogen, maar overigens zeer goed. Antoon kwam de verjaardag meevieren. Moeder kwam in de H. Mis in de kapel, daarna met auto naar Wim, na vijf jaar weer in het ouderlijk huis. Zeer mooie viering en herinnering. Wim had de voorste kamer modern ingericht. Jan haalde rijlessen en rijbewijs. Zijn auto was een nieuwe Volkswagen, i.p.v. de oude rammelkast. 1 December zag hij Abraham. Antoon ging in september met de harmonie van deparochie naar de bergen in Tirol en in Zwitserland en kwam in oktober op vacantie in West-Europa (Veghel, Oosterhout, Maaseik, Amsterdam). Moeder bleef gelukkig zo als zij was, meestal vreedzaam zittend in haar stoel, met veel gebed, met God verbonden. Gelukkig kwamen al haar kinderen haar trouw bezoeken, ieder op zijn wijze.

1970: De winter was lang en streng en bracht overal veel griep. Wim moderniseerde zijn woonkamer. De schouw voor de vroegere haard verdween. Er kwam vaste vloerbedekking, een moderne kast en boven de zithoek met nieuw beklede zetels de beroemde oude klok uit de keuken vroeger en nog vroeger uit de "herd". Einde april werd er Moeders verjaardag (86 jaar) weer mooi gevierd. Antoon, overgekomen uit Wenen, maakte weer mooie kleurdia's. Twee dagen eerder, op haar eigenlijke verjaardag, was Moeder nog bij de Mis voor de familie in de kapel geweest. Anders kwam ze al jaren niet meer in de kapel. Bidden ded ze genoeg in haar kamer, 3 - 5 - 7 rozenhoedjes! In augustus werd ze tegen het water in haar dik stijf been behandeld. Ze werd er zer slap van. In september kwam Antoon weer een paar weken op vacantie. Haar slechte ogen waren o.a. zeer lastig bij thee-inschenken. Ze begon wat minder als vroeger te eten. Heeroom ging in de zomer met het vliegtuig op vacantie in België en Nederland. Annemarie kwam rond Pasen bij hem op bezoek in Wenen. (n.b. 06-09-1970 Bezoek van Patriarch Maximos V (Hakim). In de parochie in Leopoldau werd op twee plaatsen met de bouw van een kerk begonnen.

1971: Dit jaar zullen wij niet vergeten. Het was goed begonnen. 5 Februari landden Amerikanen met Apollo 12 op de maan. Maar 2 februari had Antoon onze Heeroom in de Hahngasse uit voorzorg bediend. Hij knapte dank zij de zorgen van zijn dokter en van juffrouw Schwarz weer op maar hij mocht net meer heen en weer reizen naar Nederland voor zijn vacantie. Hij koos dan maar in Wenen te blijven. Hij had in Veghel geweldig medelijden met hem. Maar half maart werd zij zelf ook heel erg ziek, zeer zwak en arm. De dokter dacht aan steeds erger wordende aderverkalking. Daarom werd Antoon ook opgebeld, zolang het nog tijd was. Zondagvoormiddag, 21 maart, bediende hij haar. Ze was het zich goed bewust en zeer rustig. Buiten verwachting knapte ze dan snel op en werd weer zo goed of nog beter als vroeger, de ene maand na de andere, God zij dank, ook nadat ze 28 april 87 jaar oud geworden was. Van 2 juni tot 16 juli nam Antoon autolessen. Een oogarts had gezegd, dat hij alleen geen autobus zou mogen besturen. Na 19 dubbele rijlessen haalde hij per geluk de eerste keer zijn rijbewijs. 3 Augustus kocht hij zich een Volkswagen, bouwjaar 1957, voor een kleine fl. 300,- en hoefde daarna niet meer met zijn Solex te varen. In juli kwam Zr. Annemarie (Anna van Tante Jana) Heeroom tijdelijk verzorgen. In Veghel verving Zr. Renalda Zr. Vincentia en weer trof Moeder het zeer goed. Maar zondag 5 december kreeg ze in de goede rechter voet zeer pijnlijke en gevaarlijke thrombose. De rector bediende ze nog eens. De dokter wist haar voor het ogenblik nog te redden. Dinsdagavond 7 december was ook Antoon per vliegtuig aangekomen. Donderdags kon hij haar de H. Communie geven. Weer kwam ze, schijnbaar stervend, er bovenop. Lang inspannend ijlen wisselde af met een lange slaap. Weer kan ze de H. Comunie ontvangen. Maar de voet werd al zwart. Ze bleef echter rustig, werd de volgende 14 dagen magerder en reageerde stilaan minder. Voor die dat meeleefden was het geen lichte Kerstmis. Men kon slechts zorgen dat ze nooit alleen was. Voor zover het zichtbaar is, is haar aardse leven als een kaars uitgegaan. Ons Mien en Jaantje waren erbij, als zij om 4 minuten na middernacht en daarmee op dinsdag 28 december in het betere leven, gans bij God, is overgegaan. Antoon had 13 december afscheid moeten nemen, kwam nu 30 december weer in Veghel. Vrijdag 31 december om half elf was de mooie H. Mis in de Lambertuskerk, opgedragen door de Rektor en zoon en neef Antoon, en daarna de laatste tocht naar het kerkhof. Daarna was de familiesamen­komst in het Gemeenschapshuis De blauwe Kei. Moeder is sindsdien in de hemel, net onze Herman, onze Harrie en onze Vader! God zij dank voor alles! Antoon schreef spoedig, aan de hand van zijn sinds jaren bijgehouden familiekroniek en aktuele aantekeningen een uitvierig In Memoriam over Vader en Moeder voor zijn broers en zusters. Daarin staan ook kenmerken­de gezegden van hen en beschrijvingen over hen, met aansluitende algemene beschouwingen. Hopelijk moge naast foto's ook daardoor het beeld van Vader en Moeder nooit vervagen.