Cornelia Adriana

1944: trouwfoto








Ca. 1960: Jan, Theo, Bert, Martien (achter), Piet (voor), Ardie en Jaan



1969, 25 jaar getrouwd. Staand van links naar rechts: Piet, Martien, Theo en Bert.
Zittend: Jan van de Tillaart, Jaan van Asseldonk en Ardie.

 

Woonplaats: Zijtaart

Geboren: in 1911
	Vader: Theodorus, zoon van Antonius Wilberts van Asseldonk
	Moeder: Lamberdina, dochter van Willebrordus Kerkhof

Overleden: in 2004

Gegevens:

1.
Cornelia Adriana (roepnaam Jaan) werd op 24 april 1911 in Zijtaart gedoopt.
(Bron: PA Zijtaart)

2.
In 1923 deed ze in Zijtaart haar eerste H. Communie.
(Bron: PA Zijtaart)

3.
Op 13 juni 1944 trouwde ze met Johannes (roepnaam Jan) van de Tillaart, die op 20 augustus 1909 geboren was.
(Bron: PA Zijtaart)

4.
In 1979 woonden ze: Pastoor Clercxstraat 5, Zijtaart.
(Bron: oom en tante van mij -mva)

5.
Uit dit huwelijk werden geboren:
- Martien, trouwde met Oda van de Wijdeven uit Breugel en ging op het ouderlijk huis wonen. Oda was een dochter
           van Frans van de Wijdeven en Hendrika Maria den Dekker, dochter van Martinus den Dekker en
           Theodora Maria van Asseldonk.
- Theo, trouwde met Anny Smits uit Nederwetten en woont in Nederwetten.
- Ardie, trouwde met Wim Kremers, woonde in Vlijmen en later in Zijtaart.
- Bert, trouwde met Leentje van den Berg uit Mierlo en woont in Zijtaart.
- Piet, trouwde met Jeanne Selten uit Wilbertoord en woont in Zijtaart.
(Bron: Neven en nichten van mij -mva; schriftelijke mededeling van Piet van den Tillaart d.d. 22 november 2004, mondelinge mededeling van Oda van de Wijdeven d.d. 28 augustus 2005.)

6.
Stadskrant Veghel, 16 juni 1994
Jan en Jaan van den Tillaart- Van Asseldonk halve eeuw samen.
Zijtaart - Afgelopen maandag hebben Jan en Jaan van den Tillaart - Van Asseldonk herdacht dat zij vijftig jaar geleden in het huwelijksbootje zijn gestapt. Jan (84) is Veghels van geboorte, terwijl Jaan (83) rasechte Zijtaartse is. Gedurende de eerste dertig jaar hebben zij in de na de oorlog gekochte boerderij aan Doornhoek gewerkt. Eerst in de vorm van een gemengd bedrijf met koeien, kalveren, varkens en kippen. Later werden dit fokzeugen en een tuinderij.

Bestuursfuncties
Jan heeft in verschillende besturen gezeten. Zo is hij van de parochieraad, Stichting Zijtaarts Belang en deVarkensfokvereniging. Hij was een kwart eeuw voorzitter van de door hem opgerichte Boerenleenbank en richte tevens het koor 'De Vrolijke Zangers' op.

Actief
Jan en Jaan zijn beiden in goede gezondheid en bijzonder vitaal. Ze gaan elke week dansen, volksdansen, gymen en zingen. Het bruiloftsfeest is begonnen met een H. Mis in de Sint Lambertuskerk te Zijtaart. Het feest ging hierna verder in zaal Kleingeld. harmonie Sint Caecilia bracht een senerade aan het paar.

7.
Intervieuw met Jaan van den Tillaart-Van Asseldonk, in: Zijtaart, hoe het werd wat het is, (Zijtaart 1997), 91-92. (Jaan wordt hier aangeduid als Sjaan, wat niet gebruikelijk was).

Over pesjonkelen en missienaaikring
Gesprek met Sjaan van den Tillaart-Van Asseldonk. Geboren 24 april 1911

Sjaan vierde haar eerste H. Communie toen ze in de eerste of tweede klas zat op de meisjesschool, bij zuster Edmunda. Ze herinnert zich dat het een mooie plechtigheid was in de kerk, en dat er ook een 'staatiefoto' gemaakt werd. Bij de Plechtige Communie enkele jaren later, toen ze in de zesde klas zat, moest ze bijna de hele Catechismus van buiten kennen. Het Vormsel kreeg ze toegediend in Veghel. Daar gingen dan meerdere klassen naar toe. Alle kinderen kregen een 'klap' op de wang van de bisschop, mgr. Diepen.

De meisjesschool en de kleuterschool waren in de zijbouw van het klooster; de speelplaats was afgemaakt met een houten schutting en achter de schutting was een afdak voor als het regende, het afdak aan de andere kant was voor de kleuterschool. Sjaan heeft alle klassen doorlopen; aan voortgezet onderwijs kwamen de meesten niet toe, het was werken, thuis of ergens anders.

Het te biechten gaan herinnert ze zich ook: "We noemden het liegen. In de winter had de pastoor een warme kruik tegen de koude voeten". 's Zondags na het Lof was er om de twee weken Congregatie in de kerk; als je een keer niet kon, dan moest je een goede reden hebben en toestemming van de pastoor. Sjaan was, met nog enkele zussen, zangeres van de Congregatie. Met vastenavond gingen ze met tweeën van huis af, en met vieren weer naar huis terug. "We gingen ok 'pesjonkelen', dat was op Allerheiligen en Allerzielen en met vastenavond; het was wandelen, kerk in en kerk uit." (..)

Van pastoor Smolenaars herinnert ze zich, dat hij een echte jager was. Met zijn hond ging hij veel op pad. Hij zei dan tegen de pastoorsmeid: "Als je me nodig hebt, begin dan maar de klok te luiden, dan hoor ik het wel ergens in het veld en kom ik zo vlug mogelijk naar huis". Vroeger, zegt Sjaan, woonden de koetsier Frans van Meltfoort en de koster Hendrik Rietbergen op de pastorie in het koetshuis. In het koetshuis was ook een kraam, daar kon men missiespullen laten wijden door de pastor. Wat de 'pastoorsmeiden' betreft: Sjaan noemt er twee: 'Mie Grijns' werkte bij pastoor Kamp, en Josien werkte bij pastoor Van de Bult. Josien "was een goei en stevige; die heb ik 't langst meegemaakt", vertelt Sjaan. Van pastoor Kamp weet ze nog, dat hij in zijn haast in de sloot gereden is; het was waar Piet van Zutphen toen woonde en waarnu 'Corsica' is.

Over de parochiekerk vertelt Sjaan: "Ik vind het jammer dat de mooie preekstoel er niet meer is, het was zo mooi 's zondags als de pastoor preekte. Van de vroegere Communiebank weet ik nog, dat ze een keer omviel. Dat was op een zaterdag, toen we aan het oefenen waren voor de plechtige Communie. De witmarmeren plaat die erop lag, viel in gruzelementen. Daarom lag er nadien altijd een kleed overheen".

Sjaan is lid geweest van de missienaaikring. Dat was een groep dames die kleding maakte voor de arme mensen in de  missielanden. In de tijd van Sjaan was Maria Bont, dochter van meester Bont, er de leidsgter van. Voordat de dames gingen naaien kwamen ze een middag bij elkaar, om te bespreken wat er zoal gemaakt moest worden: bijvoorbeeld jurkjes en bloesjers en verder kleingoed. En ook voor kerken in de missie werden benodigdheden gemaakt, altaardwalen en -kleden en superplies. Het genaaide goed ging bijna altijd naar een missieland waar een Zijtaartse priester-missionaris was, of een zuster of broeder. De financiën voor het aanschaffen van de materialen werden verkregen door allerlei acties. Eens per jaar was er een tentoonstelling, nu en dan een fancy fair, en ook
voerde de groep toneelstukken op. De toneelstukken werden geregistreerd door Toon van Zutven, die later naar Canada geëmigreerd is en werden in het middaguur opgevoerd, want 's avonds mochten de dames niet de straat op!
(Intervieuw: Piet van den Hurk, en Harry Beex)

8.
Jan overleed op 6 juni 2003.
(Bron: oom van mij -mva; schriftelijke mededeling van Piet van den Tillaart d.d. 22 november 2004)

9.
Jaan van Asseldonk overleed op 25 februari 2004. Haar bidprentje schrijft o.a.: 'Ter herinnering aan Jaan van Asseldonk, echtgenote van [wijlen] Jan van den Tillaart, geboren te Zijtaart 24 april 1911. Voorzien van het H. Sacrament van de Zieken 30 maart 2003, overleden te Veghel 25 februari 2004, begraven op het kerkhof van de H. Lambertusparochie te Zijtaart. (..) Mam, Je was voor ons een onvergetelijk mens. Je was een sterke vrouw, altijd met een helder doel voor ogen, vol begrip en recht door zee. In Zijtaart heb je har gewerkt op de boerderij. in het huishouden en met naald en draad, maar ook van het leven genoten. Hierbij kwam de zorg voor je gezin altijd op de eerste plaats. Je plaatste je nooit op de voorgrond, maar droeg wel altijd je steentje bij. Je genoot van de aandacht die je kreeg aan de zijde van ons pap. Samen met hem vormde je een geweldig stel. "Er is immers niets mooier dan een goed huwelijk," heb je zo vaak gezegd. Je kinderen en kleinkinderen waren je trots. "Ik heb goei kinderen", zei ze vaak, waarmee ze ook grote waardering uitsprak voor haar dochter Ardie, die een onmisbare steun voor haar is geweest. We zijn je dankbaar voor de wijze lessen die je ons gaf. We zullen je missen, de rake opmerkingen die getuigden van mensenkennis en van een nuchtere kijk op het leven. Gelovig als je was, leefde je in de zekerheid dat het leven op aarde er is om iets te betekenen voor anderen. Je geloofde in een God die zijn mensen nooit vergeet. Daarbij wist je je gesteund door een groot vertrouwen in Maria en had je een speciale band met de heilige Antonius. We zijn er van overtuigd dat je hen zult ontmoeten en dat je weer samen zult zijn met ons pap, met wie je zo lang gelukkig bent geweest en die onmisbaar voor je was. Je bent een geweldige moeder en oma en we zullen je in dankbaarheid blijven herinneren.