Adriana

 Adriana van den Broek - van Asseldonk
 Driek van den Broek

Klik op de foto voor grotere weergave.

Woonplaats: Mariaheide, na haar huwelijk in Uden

Geboren: in 1922
	Vader: Johannes, zoon van Antonius Johannes van Asseldonk
	Moeder: Johanna de Mol

Overleden: in 2006

Gegevens:

1.
Adriana Antonia Petronella werd op 15 maart 1922 in Veghel geboren.
(Bron: Gerard en Annemarie van Asseldonk, Toon & Sijn van Asseldonk. Het dunne draadje met een omvangrijke buit. (Veghel 2005) 55; haar bidprentje.)

2.
Adriana (roepnaam Jaan) trouwde op 1 mei 1950 met Henricus (roepnaam Driek) van den Broek. De bruidegom was op 4 april 1919 geboren.
(Bron: Gerard en Annemarie van Asseldonk, Toon & Sijn van Asseldonk. Het dunne draadje met een omvangrijke buit. (Veghel 2005) 55.)

3.
Het echtpaar ging in Uden aan de Eikenheuvel wonen.
(Bron: mondelinge mededeling van Johanna van Boxmeer, vrouw van Petrus van Asseldonk d.d. 6 november 2003)

4.
Uit dit huwelijk werden geboren:
- Lia, op 30 maart 1952, overleden op 30 maart 1952
- Lia, op 4 december 1953, getrouwd met Bert Zomers en weer gescheiden. Kinderen: Lisan, Bert en Henk
- Ans, op 2 mei 1955, getrouwd met Frank Manie. Kind: Madelon
- Betty, op 23 augustus 1956, getrouwd met Theo Heeren. Kinderen: Dotje (overleden aan leukemie), Thijs (verongelukt),
         Jos en Hein
- Albert, op 22 januari 1958, getrouwd met Gerdien van Lieshout. Kinderen: Ilone, Dimphy en Jaimy
- Jantje, op 1 maart 1961, overleden op 1 maart 1961
- José, op 6 december 1963, overleden op 6 december 1963
(Bron: Gerard en Annemarie van Asseldonk, Toon & Sijn van Asseldonk. Het dunne draadje met een omvangrijke buit. (Veghel 2005) 55; schriftelijke mededeling in januari 2003 van Gerardus, zoon van Piet van Asseldonk)

5.
Jaan heeft 3 doodgeboren kindjes gekregen, dat was vanzelfsprekend een zware periode. In die tijd was het echter niet gebruikelijk daarover te praten en dat heeft zij dus ook niet veel gedaan. Onlangs (2003) is er een gedenkteken voor doodgeboren kindjes onthuld in Uden, dat is prettig voor Jaan.

Jan herinnert zich haar trouwdag met name, omdat zij vanaf die dag veel meer vrijheid kreeg. Zij herinnert zich dat ze tot die tijd wekenlang had moeten zeuren als zij een nieuwe japon wilde, maar vanaf haar huwelijk kon ze die gewoon kopen. In die tijd was het ook nog verplicht, aldus Jaan, dat wanneer kinderen die gingen trouwen jonger waren dan 30 jaar, de ouders mee moesten naar het gemeentehuis om hun toestemming te geven. Zoals ze vroeger geleerd had is Jaan nog heel lang rozenhoedjes blijven bidden. Zij herinnert zich uit haar huwelijk met Driek dat die vaak in slaap viel tijdens het bidden van deze rozenhoedjes. Jaan is erg creatief in het borduren. Zij borduurt portretfoto's op een dusdanige manier dat je van een afstand niet ziet dat het geborduurd is maar gewoon een foto lijkt.
(Bron: Gerard en Annemarie van Asseldonk, Toon & Sijn van Asseldonk. Het dunne draadje met een omvangrijke buit. (Veghel 2005) 58.)

6.
Driek van den Broek overleed op 7 december 1998.
(Bron: Gerard en Annemarie van Asseldonk, Toon & Sijn van Asseldonk. Het dunne draadje met een omvangrijke buit. (Veghel 2005) 55.)

7.
Zijn bidprentje schrijft: 'Ter herinnering aan Driek van den Broek, Henricus Wilhelmus, echtgenoot van Jaan van Asseldonk, geboren te Uden, 4 februari 1919, overleden te Uden, 7 december 1998. Veul bedankt. Dat waren Vaders laatste woorden. Zeker de laatste weken wou hij van iedereen afscheid nemen met veel woorden van dank-je-wel. Pap werd geboren op den Eikenheuvel op 4 februari 1919, waar hij zijn hele leven met plezier heeft gewoond. Muziek kreeg hij van huis uit mee. Zijn eerste mondharmonica kreeg hij omdat hij de Ujese kermis een keertje oversloeg. Achter in de boomgaard kon hij oefenen en tegelijkertijd de spreeuwen verjagen. Ook zong hij veel met zijn zusjes voor de buurt en bekenden. Graag was hij ceremoniemeester en vaak hielp hij met een levensloop. Pap en mam trouwden op 1 mei 1951 en kregen 7 kinderen waarvan ze er 3 weer snel moesten afgeven. Samen deelden ze de zorg voor kinderen en boerderij. We brachten graag boterhammen naar het veld als hij er werkte. Veel verhalen had hij dan over de vogeltjes, die je hoorde en liedjes, die hij ons leerde. Zingen ging goed samen met werken. Hij repeteerde de hele week voor de zondagse mis en kwam zelfs boven de tractor uit. Meer dan 50 jaar zong hij in het Petruskoor en was erg vereerd met zijn pauselijke onderscheiding Pro Ecclesia et Pontifice. Toen ze wat meer vrije tijd kregen, trokken ze de natuur in met vrienden, wat picknicken, buurten, daar genoten ze intens van. Ook was hij graag met de kleinkinderen bezig in de tuin. Zelfs toen het allemaal wat minder snel ging, bleef hij bezig. Klagen hoorde niet bij hem, maar toen het zingen niet meer ging, had hij het wel moeilijk. Hij was tevreden met elke dag, tot het laatst toe genietend van de vogeltjes en het vogelhuisje. Rust zacht pap en veul bedankt.'

8.
Jaan van den Broek - van Asseldonk, weduwe van Driek van den Broek, overleed op 5 maart 2006 in Uden. Haar bidprentje schrijft: 'Ons mam werd geboren in Mariaheide als oudste van 12 kinderen. Al vroeg leerde zij wat hard werken was op de boerderij en in het drukke gezin. Ze was een grote steun voor oma en al gauw een aanspreekpunt voor haar broers en zussen. Verder leren was in die tijd niet mogelijk en dus ging ze op jonge leeftijd werken als hulp bij een oom en tante en later ook bij andere mensen.

Op Uden kermis 1942 leerde ze ons pap kennen en na 9 jaar verkering kwam ze op Dorshout wonen, in het kleine houten huisje. Ze kregen 7 kinderen, waarvan ze ons eerste Lia, Jantje en José weer meteen af moesten geven. Samen met ons pap bouwden ze een mooi boerenbedrijf op met koeien, varkens en tuinbouw. Een hele drukte, maar toch gingen ze graag wekelijks naar de Udense markt om stof te kopen en alle kleren voor haar gezin zelf te maken. Soms zat ze nog tot diep in de nacht achter de naaimachine, omdat het af moest. Alles moest vlug gebeuren. hadden wij geen zin om te helpen zei ze: "Nooi gedoan is ók gedoan", want commanderen, dat kon ze.

Op 46-jarige leeftijd kreeg ze een ernstig ongeluk. Haar doorzettingsvermogen en optimisme had ze hard nodig om haar rol als vrouw en moeder weer te kunnen vervullen. Avonden lang konden wij met haar discussiëren over de dingen die ons bezig hielden. Toen wij trouwden kregen ze wat meer vrije tijd. Samen met de familie genoten ze van 'n paar dagen weg, het hotel, lekker eten en de natuur. De kleinkinderen kwamen graag bij opa en oma. Ze namen alle tijd om met hen te knutselen en luisterden met aandacht naar al hun verhalen. Hun reizen naar Canada en het 25- en 40-jarig huwelijksjubileum waren ook hoogtepunten in haar leven waar ze samen met volle teugen van genoten.

Na het overlijden van ons pap in 1998 bleef ze in haar vertrouwde omgeving wonen. Ze genoot erg van haar tuin en het stekken en zaaien van plantjes. Borduren was haar grootste hobby: tafellakens, schilderijen en foto's, ze verveelde zich nooit. Vele jaren is ze actief geweest bij de breiclub in de buurt. Ondanks het verlies van haar kleinkinderen Thijs en Dotje gaf ze veel steun waar ze kon. Begin februari zei ze: "ik heb hier ook nog 7 mooie jaren zonder ons papa gehad, maar ik voel dat het niet lang meer zal duren." Haar wens was om thuis te sterven, wij zijn erg blij en dankbaar dat we dit voor haar hebben mogen doen. Iedereen kwam graag bij haar binnen lopen en werd getroffen door haar humor en oprechtheid.

Gelukkig is ze nu herenigd met onze pap en hun drie kinderen, Thijs en Dotje en al haar dierbaren. Ze had beloofd ze allemaal de groeten te doen. Hartelijk bedankt voor uw medeleven en bezoek. Kinderen en kleinkinderen.'