Familie van Piet van Asseldonk

Op de foto (1964): v.l.n.r. achterste rij: Rina, Jan en Theo; middelste rij: Mari, Willy en Martien; eerste rij: Piet (vader), Peter, Theo, Gerarda van Erp (moeder) en Diny


Piet en Gerarda van Erp

Klik op de foto's voor een grotere weergave.

Woonplaats: Zijtaart

Beroep: boer

Geboren: in 1914
Vader: Theodorus, zoon van Antonius Wilberts van Asseldonk
Moeder: Lamberdina, dochter van Willebrordus Kerkhof

Overleden: in 1996

Gehuwd in 1945 met: Gerarda Maria, dochter van Johannes van Erp

Kinderen:

- 1946: Diny
- 1947: Jan
- 1948: Theo
- 1950: Rina
- 1951: Mari
- 1953: Willy
- 1954: Martien
- 1955: Peter
- 1958: Tineke

Gegevens:

1.
Petrus (roepnaam Piet) werd op 9 juni 1914 in Zijtaart gedoopt.
(Bron: PA Zijtaart)

2.
Hij deed zijn eerste H. Communie in 1926 in Zijtaart en werd er op 26 mei 1926 gevormd.
(Bron: PA Zijtaart)

3.
Theodorus van Asseldonk, landbouwer, verpachtte op 4 september 1944 aan Petrus van Asseldonk, beide wonende in Zijtaart, Doornhoek A55, de boerderij op dit adres, met uizondering van een woon- en slaapvertrek, voor een periode van 12 jaren, van 1 mei 1945 tot 30 april 1957 voor fl. 443,--  per jaar. Kadaster: E 200-202, E362-365, E294-295, E340-342, E1684, E2491, E2069, E1888, E2986-2987, groot tesamen 8 ha, 70 aren en 90 centiaren, bestaande uit woonhuis, schuur, stal, wei- en bouwland. In marge: voor half (jaar): Jan fl. 29, ander fl. 7, samen fl. 36, dus Piet fl. 185,25.
(Bron: akte in mijn bezit -mva)

4.
Piet, van beroep landbouwer, trouwde op 1 mei 1945 met Gerarda Maria van Erp. De bruid was op 17 juli 1913 in Veghel geboren als dochter van Johannes van Erp en Arnoldina Driessen.
(Bron: mijn ouders -mva)

5.
Uit dit huwelijk werden de volgende kinderen geboren:
- Lamberdina (roepnaam Diny), op 21 april 1946
- Jan, op 21 juni 1947
- Theo, op 19 juli 1948
- Arnoldina (roepnaam Rina), op 31 januari 1950
- Mari, op 8 september 1951
- Willy, op 4 april 1953
- Martien, op 11 juli 1954
- Peter, op 26 november 1955
- Tineke, op 1 augustus 1958
(Bron: mijn broers en zussen en ikzelf -mva)

6.
Op 6 september 1949 werden o.a. de volgende akten opgemaakt.
- Theodorus van Asseldonk en Lamberdina Kerkhof maakten beiden hun testament op. Ze benoemden elkaar tot enig erfgenaam.  
   Zoon Petrus en dochter Wilhelmina werden vrijgesteld van de inbreng in de nalatenschap. Wilhelmina kreeg van Theodorus en
   Lamberdina fl. 500,-- uit te keren na het overlijden van beiden.
- Theodorus verkocht aan zoon Petrus van Asseldonk de boerderij met weilanden gelegen in Zijtaart, kadaster: E341, E362-365,
   E294, E342, E1684, E340, E2491, E2069, E2987, E3022-3023, E1888, tesamen groot 7 ha en 58 are, voor fl. 12.370--.
- Wilhelmina kreeg het levenslange gebruik en bewoning van de voorkamer op de zuidoostzijde van het huis, Doornhoek A55,
   kadaster E363. Ook kreeg ze het levenslange gebruik van kippenkooi en de tuin, zijnde deel van kadaster E362-364, groot
   ongeveer 4 aren.
(Bron: akte in mijn bezit -mva)

7.
Piet woonde op Doornhoek A55, Zijtaart. Circa 1963 veranderd in: Pastoor Clercxstraat 22, ZIjtaart.
(Bron: mijn ouderlijk huis -mva)

8.
Gerarda Maria van Erp overleed op 21 januari 1969 in Veghel in het St. Jozeph-ziekenhuis in Veghel aan borstkanker. Ze was voor in 1963 voor de eerste keer hier aan geopereerd.
(Bron: mijn moeder -mva)

9.
Haar bidprentje schrijft: Laat ons bidden voor onze geliefden, die in Christus zijn ontslapen. Voor de Zielerust van Gerarda Maria van Erp, echtgenote van Petrus van Asseldonk. Bidden wij, dat zij in Gods licht gelukkig mag zijn. De dierbare, die wij in gebed en H. Misoffer aanbevelen, werd geboren te Veghel 17 juli 1913, overleed, gesterkt door de Genademisselen der H. kerk, in het St. Joseph-ziekenhuis te Veghel, 21 januari 1969, en werd begraven op het kerkhof te Zijtaart, parochie H. Lambertus, 24 januari d.a.v. Heer, Gij zijt mij te hulp gekomen op het bed van mijn smarten, opdat ik het offer van mijn leven, met de benauwdheden van mijn lichaam, in gelatenheid en volle overgave, aan U zou kunnen geven. Bijna nog temidden van het leven staan we in de schaduw van de dood. Zwaar en langdurig is er gevochten en vurig gebeden om de dood te keren van deze sterke moeder, die met haar goedheid en vriendelijkheid, haar eenvoud en oprecht karakter, haar toewijding aan haar gezin, en haar diepe godsdienstzin, te vroeg naar menselijk oordeel haar schoon en verdienstelijk leven aan God teruggaf. Mijn lieve man, niemand weet beter dan ik, wat dit scheiden betekent. Doch omhels het Kruis van onze Goddelijke Verlosser, wetende dat, gelijk gij deelgenoot zijt van zijn lijden, gij ook deel zult hebben in Zijn vertroosting. Werpt al uw bekommernis op Hem. Hij zal u opbeuren. Ik sterf weliswaar, maar onze liefde blijft: in de hemel zal ik u blijven beminnen en voor u bidden. Heb dank voor uw onverpoosde liefde en toewijding. Mijn lieve kinderen, uw moeder is bij God in de hemel. Ik had graag bij u gebleven, maar nu O.L. Heer dit zo beschikt heeft, zal ik hier in de hemel voor u bidden. Gij kunt blijven rekenen op zorgende liefde voor u, opdat wij allen samen hier eens verenigd zullen zijn. Ook gij hebt veel voor mij gedaan. O.L. Heer zal het u vergelden. Eert vader, bemint elkander en bidt voor mij. Blijft ook gij allen, dierbare bloedverwanten, familieleden en vrienden, mij gedenken in uwe gebeden. En gij mijn schoonzuster Mien, hebt eveneens dank voor al uw goedheid en zorgen aan mij betoond. Genadige Heer Jesus, geef haar de eeuwige rust. Voor al uw medeleven ons betoond bij het overlijden van mijn lieve vrouw en onze dierbare moeder, betuigen wij u onze oprechte dank. P. van Asseldonk en kinderen

10.
Tijdens Gerarda's ziekte en na haar overlijden hielp Piets zus Wilhelmina, die in hetzelfde huis woonde, in het huishouden.
(Bron: mijn tante Mien -mva)

11.
Fragment uit het dagboek van zoon Martien d.d. 27 augustus 1993: 'Ik probeer ons pap iets over vroeger te laten vertellen. In grote lijnen komt er het volgende verhaal uit. Over opa: “Hij had geen hobbie’s. Dat was toen nog niet zo. Altijd werken. Nadat ik getrouwd was, hielp hij vaak mee.” Over vriendinnen “Ik heb wel wat losse vriendinnen gehad, maar geen vaste, totdat ik ons mam leerde kennen. De familie Van Erp woonde in Veghel op De Heuvel, maar toen ik ons mam leerde kennen al op de Willibrordushoek. We hebben +/- 10 jaar verkering gehad.” Wachtte hij met trouwen vanwege de oorlog? “Nee, van de oorlog hebben we niet veel gemerkt hier. Af en toe ging het luchtalarm. We hadden samen met (buurman) Jan Vervoort een schuilkelder gegraven, waar nu de hennekooi staat van Jan Vervoort (kleinzoon). (Tussen de huizen in.) Daar gingen we slapen als er luchtalarm was. Ons pap niet, die gaf daar niets om en bleef gewoon in huis slapen. Ons pap was ’n zoon van Dorus Tonieë. Ze kende iedereen hem. Niet als Dorus van Asseldonk, maar als Dorus Tonië. Ant van Hannes Ciskes (v/d Ven, uit Zijtaart), was vroeger bij ons dienstmeid. Zo rond 1910, want tante Tonia, nu 88, zei dat ze toen ’n jaar of 5 was. (Zij trouwde met Friedje van Lieshout (op Donkersfoort) waar ze haar kleinkinderen dikwijls voorhield, ‘dat zou je bij Dorus Tonieë niet hoeven te proberen.’ Een van haar dochters, Jaantje, is Jo’s (van den Oever) moeder en mijn schoonmoeder.) Nee, ons pap kon nog niet trouwen, omdat tante Jaan ook nog thuis woonde en de zaken geregeld moesten worden. Dat dit ’n belangrijk moment voor ons pap was, blijkt uit het feit dat hij het 2 x vertelde. Tante Jaan trouwde in 1944 met Jan van den Tillaart, door iedereen Jan Steenbakkers genoemd, naar zijn moeder (Steenbakkers), daar die al
vroeg weduwe werd. (Pietje (hun zoon) werd ook vaak door ons ‘Pietje Stinbekkers’ genoemd.) Ons pap trouwde een jaar later. Ome Jan en tante Jaan konden het huis van Willemoom kopen (broer van Dorus Tonië), die was getrouwd met Hannemoet. Hij moest haar dragen vanwege haar reumatiek. Die konden in 1944 in het klooster te Zijtaart intrekken. Bij het huis (waar nu Martien woont) hoorde maar 3 bunder grond. Maar ome Jan kon er wat van Dorus Tonieë bij kopen, en nog van Steenbakkers wat, “en zo hadden we allebei een kostwinning,” ze ons pap tot 2 x toe, niet geheel onaangedaan. Tante Mien en opa en oma hadden voor ’n kamer en het vruchtgebruik van een hennekooi en een stuk hof. “En toen ons mam stierf, heeft tante Mien de zorg voor jullie als ’n moeder overgenomen,” zei hij, alsof ik dat niet wist.'

12.
Piet van Asseldonk overleed op 18 december 1996 aan kanker. Zijn bidprentje schrijft o.a.: 'In dankbare herinnering aan Piet van Asseldonk, weduwnaar van Gerard van Erp, vriend van Lien Schevers. Geboren te Zijtaart op 9 juni 1914 en overleden te Zijtaart op 18 december 1996. Pap, woensdag 18 december 1996 hebben wij afscheid van je moeten nemen. Een afscheid waar we samen naar toe gegroeid zijn. Je laatste weken waren moeilijk, de strijd ongelijk en je verlangde naar het moment waarop je rust zou krijgen. Je moest Lien, je kinderen en kleinkinderen achterlaten, dat viel je zwaar. Toch was je een tevreden mens, die de zorg aan je besteed tijdens je ziekbed dankbaar aanvaardde. Pap, we zullen je blijven herinneren als iemand, die samen met ons mam, met hard werken de kost verdiende voor ons grote gezin. Veel tijd voor ontspanning was er niet, maar de momenten die er waren, besteedde je het liefst aan het leggen van een kaartje en de paardenhandel. Wat fijn vond je het toen je oudste zoon Jan, te kennen gaf dat ook zijn toekomst in de agrarische sector lag, met name de tuinbouw. Toen ons mam in 1969 kwam te overlijden en onze Jan een paar jaar later ook plotseling weg viel, brak er een moeilijke periode in je leven aan. Je voelde je dikwijls eenzaam en verdrietig. Op 65-jarige leeftijd ging je voor het eerst op vakantie, naar Lourdes. Op het moment van vertrek wist je niet of je er gelukkig mee was. Achteraf was het een ommekeer in je leven. Daar, in Lourdes, leerde je Lien kennen. Samen met haar beleefde je nog vele gelukkige jaren. Je ging je rijbewijs halen en je ging samen met Lien vaak dansen en kaarten. Daarnaast ging je ook graag biljarten. Je kleinkinderen hadden een aparte plaats in je leven. Je vond het fijn als ze regelmatig op bezoek kwamen. Je maakte met hen grapjes en was in voor een stoeipartijtje. Je genoot ervan dat enkele van hen de door jouw zo geliefde ruitersport beoefenden. Pap, bedankt, bij jouw vonden wij allemaal ons thuis. We hopen dta je nu rust hebt gevonden bij ons mam en onze Jan. Je was iemand van weinig woorden en een groot hart.'