Familie van Antonius (Ton) van Asseldonk

Corrie Zwaans








Olaf





              



Klik op een foto voor grotere weergave.

Woonplaats: Veghel

Beroep: huisschilder

Geboren: in 1944
	Vader: Johannes, zoon van Antonius Johannes van Asseldonk
	Moeder: Johanna van Dooren

Overleden: op 17-03-2008

Gehuwd met: Corrie Zwaans

Kinderen:

- 1972: Olaf
- 1974: Ralf

Gegevens:

1.
Antonius (roepnaam Ton) werd op 11 september 1944 in Veghel geboren als zoon van Johannes van Asseldonk en Johanna van Dooren.
(Bron: Gerard en Annemarie van Asseldonk, Toon & Sijn van Asseldonk. Het dunne draadje met een omvangrijke buit. (Veghel 2005) 106.)

2.
Ton is in 1963 en 1964 als dienstplichtig militair bij de marine geweest. In die tijd heeft hij gevaren en veel van de wereld gezien.
(Bron: Gerard en Annemarie van Asseldonk, Toon & Sijn van Asseldonk. Het dunne draadje met een omvangrijke buit. (Veghel 2005) 110.)

3.
Hij trouwde op 8 oktober 1965 met Cornelia (roepnaam Corrie) Zwaans.
(Bron: Gerard en Annemarie van Asseldonk, Toon & Sijn van Asseldonk. Het dunne draadje met een omvangrijke buit. (Veghel 2005) 106.)

4.
Uit dit huwelijk werden in Veghel geboren:
- Olaf, geboren op 6 december 1972
- Ralf, geboren op 7 november 1974
(Bron: Gerard en Annemarie van Asseldonk, Toon & Sijn van Asseldonk. Het dunne draadje met een omvangrijke buit. (Veghel 2005) 106.)

5.
Ton is begonnen als schilder in het schildersbedrijf van ome Laurens van Bredenrode, een broer van moeder Jet. Ome Laurens was een perfectionistisch schilder maar daardoor ook niet erg snel. Na een tijd is Ton voor 8 jaar in Oeffelt gaan werken bij een schildersbedrijf. Daar was hij intern, dat was een leuke tijd. Ton wilde toch weer terug naar huis en is uiteindelijk via de V&D en de Torro een eigen zaak begonnen. Hij heeft 10 jaar een decorette winkel gehad in Veghel. Nu is hij zelfstandig ondernemer, wederom als schilder.
(Bron: Gerard en Annemarie van Asseldonk, Toon & Sijn van Asseldonk. Het dunne draadje met een omvangrijke buit. (Veghel 2005) 110.)

6.
Corrie Zwaans overleed op 8 mei 2003.
(Bron: Gerard en Annemarie van Asseldonk, Toon & Sijn van Asseldonk. Het dunne draadje met een omvangrijke buit. (Veghel 2005) 106.)

7.
Haar bidprentje schrijft o.a.: 'Ter gedachtenis aan Corrie van Asseldonk-Zwaans, geboren op 22 februari 1948 te Schaijk, overleden op 8 mei 2003 te Veghel. Corrie, Ik ben geen man van woorden, maar dat was bij jou ook niet nodig, want we begrepen elkaar heel goed. We hebben samen een leuk gezinnetje gekregen, waar we trots op waren en van genoten. Had jij het moeilijk kon ik je opvangen, had ik het moeilijk kon jij me opvangen; we voelden elkaar goed aan. We hebben samen een mooie tijd gehad. Dat ik met jou het leven heb mogen delen was heel erg fijn. Ton. Dag lieve mam, Wat kon je toch genieten van het leven: in 't weekend met het hele gezin ontbijten, of lekker met z'n allen uit eten. Het maakte eigenlijk niet uit wat we deden, als het gezin maar compleet was, dan genoot jij. Je had het dan vaak over "onze jongens", waar je best een beetje trots op was. Nou, joúw jongens zijn ook heel trots op jou, mam! Je was er altijd voor ons. Je was altijd zo gastvrij, zorgzaam en bezorgd over alle mensen in jouw naaste omgeving. Je stond altijd klaar om hen te steunen en te helpen, juist ook voor diegene waar het even wat minder mee ging. Totdat het met jou minder goed ging. De doktoren hebben altijd gezegd dat je weer "de oude" zou worden. Oh, wat keken we daar toch naar uit, om ons mam van vroeger weer terug te hebben. We missen je nu al zo erg. Je had nog zoveel mee moeten maken. je was de beste, mam. Olaf, Rolf, Laura en Marloeke.'

8.
Adres op 4 november 2003: A.J.M. van Asseldonk (schilder en behanger), Zeven Eikenlaan 21, 5461EC Veghel
(Bron: mondelinge mededeling van Antonius, zoon van Theodorus van Asseldonk d.d. 4 november 2003; KPN telefoongids d.d. 4 november 2003)

9.
Artikel in De Gelderlander d.d. 26 januari 2002
'Je wilt zo snel mogelijk op die 747 zitten'
Door Annemarie Haverkamp
NIJMEGEN - Piloot. Welk jongetje wilde dat vroeger niet worden? Nijmegenaar Rolf van Asseldonk (27) in ieder geval wel. Maar pas na een studie fysiotherapie en twee jaar werken durfde hij de stap te nemen. Zijn droom wordt nu werkelijkheid.

Twee miniatuur KLM-vliegtuigjes sieren de royale studentenkamer aan de Nijmeegse St.-Annastraat. "Een Boeing 757 en een MD11", licht Rolf van Asseldonk toe. Hij verontschuldigt zich voor de gehavende neus van de 757. Zijn favoriete machine, de 747, staat op zijn andere kamer, in Eelde. "Daar ben ik het vaakst." Een halfjaar volgt Van Asseldonk nu de KLM Flight Academy in het Groningse Eelde. Volgende week heeft hij zijn eerste examens. Een jaar geleden werkte de pilotenleerling nog als fysiotherapeut. Het vak waarvoor hij gestudeerd heeft. "Dat was het niet helemaal", vertelt hij. "Vliegen was altijd al een stiekeme kinderdroom. Maar mijn ouders zeiden: 'Zorg eerst maar dat je een goede opleiding doet'. Vorig jaar dacht ik: als ik die selectieronde nog wil doen, moet ik het nu doen." Bij de Flight Academy werkt het namelijk zo dat de student de selectieprocedure uiterlijk moet hebben doorlopen in het jaar dat hij 27 wordt. Voor Van Asseldonk begon de tijd te dringen. "Ik wilde het in ieder geval geprobeerd hebben. Zodat ik er later nooit spijt van zou krijgen."

Dat hij ook daadwerkelijk door alle medische en psychologische testen en diverse gesprekken heen zou komen, had hij niet verwacht. "Toen was de keus snel gemaakt. Ik heb meteen mijn baan opgezegd." In ruil daarvoor kreeg hij een lening van 225.00 gulden. Om de dure opleiding te bekostigen en in zijn onderhoud te voorzien. Opeens was de fysiotherapeut weer student. Hij liet zijn vriendin, met wie hij in Nijmegen samen op een kamer woont, achter en vertrok naar het noorden. Alleen in het weekend komt hij terug. De pilotenopleiding van de KLM op Groningen Airport duurt in totaal twee jaar. Daarvan krijgt de student de eerste tien maanden theorie. Dan volgt een halfjaar vliegen in de Verenigde Staten, vijf maanden vliegen in Nederland met de kleinere machines en ten slotte ervaring opdoen in een vluchtsimulator.

De droommachine van Van Asseldonk, de Boeing 747, komt dus helemaal niet in beeld. "Als je eenmaal bij een maatschappij komt, wordt je opgeleid voor één type vliegtuig. Daar begin je ook in een simulator mee. Een echte machine is veel te duur. Maar als je in de simulator zit, merk je niet dat het niet echt is." Of de student ooit in een 747 terecht komt, is sowieso de vraag. Van Asseldonk behoort tot de oudsten in zijn klas, en het  traject van co-piloot tot captain duurt in een grote machine lang. Zelf verwacht hij dat hij genoegen zal moeten nemen met een kleiner toestel. De markt voor piloten is ook wel eens beter geweest, vertelt Van Asseldonk.
"De jongens en meisjes die nu afstuderen, hebben het slecht voor elkaar. Bij de meeste maatschappijen is een aannamestop. Je moet geluk hebben." Door de ramp van 11 september in New York is de opleiding bijna twee maanden vertraagd. In Amerika mocht een tijd lang niet gevlogen worden. Dit is voor de nieuwe lichting studenten niet ongunstig, denkt Van Asseldonk. "Dat geeft ons de gelegenheid om meteen door te stromen als we klaar zijn." Hij hoopt dat er tegen die tijd weer meer ruimte is voor piloten. De nare gebeurtenis op 11 september weerhoudt Van Asseldonk er niet van zich op een vliegcarrière te storten. "Elk beroep brengt risco's met zich mee. De volgende keer gebeurt het misschien met een trein."

Mochten de banen nog schaars zijn als de student over ruim anderhalf jaar piloot is, dan kan hij altijd nog terugvallen op zijn werk als fysiotherapeut. "Maar je gaat er natuurlijk voor om zo snel mogelijk op die 747 te zitten", zegt hij met een jongensachtige grijns. Spijt dat hij eerst een andere opleiding heeft gevolgd, heeft hij dus niet. " Ik heb erg genoten van het studentenleven. Er zitten jongens van 17 jaar bij ons op school, die missen dat. Waar ik wel spijt van heb, is dat ik twee jaar heb gewerkt. Als ik het geweten had,
was ik meteen gegaan."

10.
Olaf woonde eind 2003 samen met Laura Hamers in Geertruidenberg. Op 1 december 2003 was Laura in verwachting van hun eerste kind.
(Bron: mondelinge mededeling van Olaf van Asseldonk d.d. 1 december 2003)

11.
Olaf overleed op 15 september 2004 aan leukemie.
(Bron: Gerard en Annemarie van Asseldonk, Toon & Sijn van Asseldonk. Het dunne draadje met een omvangrijke buit. (Veghel 2005) 106, 110.)

12.
Zijn bidprentje schrijft o.a.: 'Ter herinnering aan Olaf van Asseldonk, geboren in Veghel, 12 juni 1972, overleden in Geertruidenberg, 15 september 2004. In ons leven is een wonder gebeurd! Vlak voordat jij ziek werd, raakte ik zwanger en in mei is ons wonderkindje Jespen geboren. Later hoopten we, ja, smeekten we zelfs om een nieuw wonder, jouw genezing. Dit bleef uit tot onze vreselijke ontzetting. Jouw leven dat je zo dierbaar was, zou je door deze ziekte ontnomen worden. Tijdens jouw leven straalde je zo veel levenslust, positivisme, wilskracht en doorzettingsvermogen uit. Daar hoefde je jou maar even voor gezien te hebben om dat te begrijpen. Ik zal nooit begrijpen waarom juist jij zo vaak door het noodlot getroffen werd. Je deed een ander nooit kwaad, je stond voor iedereen klaar, je was een ontzettend goed mens. In jouw nabijheid werd het leven simpelweg een stuk leuker. Verhalen over jou zal ik volop tegen Jespen, jouw grote trots, vertellen. Dan weet hij wat voor een bijzondere papa hij heeft. Liefste Olaf, mijn hart bloedt wetende dat jij jouw leven niet kan voortzetten, je zoon zien opgroeien, genieten van de kleine dingen. Maar het leven dat je hebt gehad was meer dan de moeite waard, dat nemen ze je niet meer af. Ik heb de ware gevonden en ik zal je mijn leven lang missen. Hopelijk heeft de hemel Ferrari's, snowboards en mountainbikes. Leef je daar uit, maar kijk alsjeblieft met ons mee en waak over ons. Jouw lichaam moeten we afgeven, maar jouw ziel en geest heeft zich in onze harten genesteld. (..) Dank voor uw warmte en steun tijdens de ziekte en na het overlijden van Olaf. Laura, Jespen & familie.'

13.
Het bidprentje van Antonius shcrijft: Ter gedachtenis aan Ton van Asseldonk, geboren op 11 september 1944 te Erp, overleden op 17 maart 2008 te Veghel. Wij danken u voor uw aanwezigheid en belangstelling tijdens de ziekte van ons pap en na zijn overlijden.

Lieve pap, 37 jaar geleden kwam  je ons mam tegen. Het klikte. Samen hebben jullie twee kinderen gekregen, waar jullie enorm van genoten hebben. Wij ook van jullie, mocht dat nog niet duidelijk zijn. Dat bleek dan ook uit de geweldige vakanties met zijn vieren en later natuurlijk met zijn zessen. Het was altijd gezellig thuis en niets was te gek. Jullie huis stond altijd open voor vrienden en vriendinnen van ons. Papa, jij was een hele handige vader, jouw creativiteit kom je in onze huizen overal tegen. We hebben met zijn allen genoten van de late klusavonden, dit in tegenstelling tot de meeste buren. Toen werd mama ziek. Het vrolijke en onbezorgde, wat voor ons zo vanzelfsprekend was, veranderde. En of dat nog niet voldoende was werd Olaf kort daarop ook ziek. Dit heeft diepe wonden achtergelaten. Gelukkig was Jespen er, die veel plezier en vreugde teruggaf. En toen werd jij, die altijd heel hard gewerkt had om te zorgen dat het ons aan niks ontbrak, ook nog ziek. Iets wat je vurig gehoopt had niet te worden. Een klein beetje vrede hebben we er wel mee, hopelijk staan mam en Olaf je op te wachten. Hoe pijnlijk alles nu ook voelt, ik had niks op deze wereld met een ander willen ruilen. Dankjewel lieve pap voor alles en hopelijk tot ooit. Rolf, Marloeke, Laura en Jespen.