Servatius Hubertus

Klik op de foto voor een grotere weergave.

Woonplaats: Gemert en Rips

Geboren: in 1880
	Vader: Adriaan, zoon van Servaas Adriaans van Asseldonk
	Moeder: Diliana, dochter van Jacobus van Schijndel

Overleden: in 1948

Gegevens:

1.
Servatius Hubertus werd op 9 april 1880 in Gemert geboren.
(Bron: GA Bakel-Gemert, burgerlijke stand Gemert)

2.
Hij bleef ongetrouwd en werd priester.
(Bron: zijn bidprentje)

3.
Achter zijn naam staat in 1900 'broodbakker' en met potlood 'neen student'. In 1916 werd hij uitgeschreven uit Gemert.
(Bron: Peter van den Elsen, Geschiedenis van de Familie Van Asseldonk, (niet uitgegeven manuscript (Gemert 1992) 47)

4.
In enkele dagbladen vonden we de volgende vermeldingen:

Pater S. van Asseldonk uit Gemert.
(Bron: Het Centrum 23-05-1918.)

Z.D.H. de bisschop van Breda heeft gisteren in zijne huiskapel de volgende H. Wijdingen toegediend: het diakonaat aan de Eerw. Frater S. van Asseldonk (..)
(Bron: Het Centrum 22-12-1919.)

Z.D.H. de Bisschp van ‘s-Bosch heeft in het gehucht Twist onder de gemeente Oploo eene rectorale Hulpkerk opgericht,toegewijd aan het H.H. Hart van Jezus, en tot rector benoemd den Weleerw. Pater S.H. van Asseldonk van de Congregatie der Priesters van het H. Hart van Jezus.
(Bron: Het Centrum 18-09-1922.)

5.
Hij overleed op 19 oktober 1948 te Rips. Zijn bidprentje schrijft o.a.: 'Gedenk in uw H. Misoffer en in uw Godvruchtige gebeden de Zewereerw. Pater Servatius van Asseldonk, Priester van het H. Hart, geboren te Gemert op 9 April 1880, geprofest 6 Januari 1914, Priester gewijd 28 Februari 1920, voorzien van de H.H. Sacramenten overleden te Rips 19 October 1948 en begraven op het kerkhof aldaar 22 October d.a.v. God heeft de blijde gever lief. Pater Van Asseldonk was zulk een blijde gever. Heel zijn leven heeft hij vreugde rondom zich verspreid in volle kwistige overdaad, de blijdschap der kinderen Gods. Hij had een warm diep meevoelend hart met de noden der mensen. Door zijn eenvoud en opgeruimdheid beoefende hij een echt apostolaat in de wereld, die zo arm is aan ware vreugde. Toen de ziekte reeds lang aan zijn lichaam knaagde bleef hij dezelfde vriendelijke mens, trouw aan zijn regel, trouw aan zijn vreugde-apostolaat: "alles voor anderen en niets voor zichzelf". In zijn laatste levensdagen op het ziekbed stichtte hij ons allen door zijn overgave aan het H. Hart en door het aanvaarden van zijn lijden zonder een klacht, in de geest van zijn roeping. Blij heeft hij zijn leven teruggegeven aan God.'